Volgens eerdere verklaringen van medewerkers van de EBS, die zijn opgenomen in de aanklacht tegen Andy Rusland en Otmar Sibilo, zijn zij op verschillende momenten getuige geweest van de wijze waarop door de directie en de Raad van Commissarissen is samengespannen om corruptie te beoordelen en plegen. Alle feiten in de strafklacht tegen Sibilo en Rusland, wijzen erop dat er in dezen sprake is van corruptie en wel het gunnen van werkzaamheden van tientallen miljoenen USD aan het bedrijf van Sibilo, Olibis. Naar aanleiding van alle ontstane ophef met betrekking tot deze aanklacht, heeft vicepresident Ronnie Brunswijk vorige week uitspraken gedaan over de uitbreidingsprojecten die de Energiebedrijven Suriname (EBS) momenteel uitvoeren. Keerpunt heeft de hand weten te leggen op een Evaluation Report van augustus 2019 ten behoeve van de capaciteitsuitbreiding van het EPAR Power system (DPP TLF), waarmee Brunswijk zijn betoog probeerde te onderbouwen in De Nationale Assemblee door met documenten van de uitbreiding van de stroomcentrale aan de Saramaccastraat en het project ten behoeve van Tout Lui Faut, te zwaaien. De voormelde documenten hebben te maken met een openbare inschrijving voor een project dat te Tout Lui Faut (TLF) zou worden uitgevoerd, maar niet is doorgegaan.  Naar verluidt is gebleken, dat de laatste aanbesteding is gehouden voor Tout Lui Faut, maar voor de Saramaccastraat is er nooit een aanbesteding gehouden. Keerpunt is van mening, dat de vicepresident zich eerst goed moet laten informeren, alvorens hij ertoe overgaat, een uitgebreide verklaring en of verdediging te starten in het parlement. Het was zelfs raadzamer geweest als de vicepresident had verwezen naar de rechterlijke macht, die inmiddels is begonnen met het onderzoek in deze zaak. Als vicepresident zou het hem zeker sieren, dat hij als onderdeel van de uitvoerende macht het geduld had opgebracht, het resultaat van het onderzoek door de rechterlijke macht af te wachten. De zaak is in vooronderzoek en nergens in de aangifte is beweerd, dat er geen openbare aanbesteding is gehouden. Integendeel zijn de aangevers van mening, dat er een bepaalde werkwijze wordt toegepast, waarbij tijdens de openbare aanbesteding zodanige eisen worden gesteld, waardoor de beste inschrijvers uitvallen. Dit wordt ook beschouwd als een bewuste werkwijze om de aanbesteding effectief te omzeilen.