De regeringen Bouterse I en II hebben in de afgelopen tien jaar, met nadruk hun vele wanbetalingen als kenmerk gedemonstreerd. Personen en instanties die voor de overheid goederen leverden en diensten verrichtten, moesten soms maanden en in bepaalde gevallen jaren wachten, alvorens de overheid over de brug kwam. In veel gevallen werd er mondjesmaat betaald en het is zelfs veelvuldig voorgekomen, dat er nimmer betaald werd. Bedrijven waaronder grote aannemers, werden benaderd door de regeringen Bouterse voor het uitvoeren van kostbare grootschalige civieltechnische projecten, die in bepaalde gevallen onderhands (dus buiten elke inschrijving om), werden gegund. Er werden tal van beloften en toezeggingen gedaan door de overheid en in den beginne kon de aannemer wel over een deel van zijn geld beschikken. Maar naar gelang de verspilling bij de overheid grotere vormen aannam en de inkomsten afnamen en op een gegeven moment geheel stagneerden, kregen de personen en instanties steeds vaker hun geld gewoon niet. Grote debiteurenposten bleven op de jaarrekening open staan. Bij de overheid aankloppen voor de achterstallige betalingen, liep veelal uit op het bekende van het kastje naar de muur sturen van de belanghebbende ondernemers. Veel grote ondernemers die voor projecten in aanmerking waren gekomen, waren naar de bank gestapt om voorfinanciering en hadden ook de kredieten gekregen. Maar door de zeer beroerde betalingen van de overheid die volgens de gesloten overeenkomsten op tijd dienden te geschieden, kwamen de uitvoerders van projecten in problemen met de banken. Vele tientallen miljoenen in vreemde valuta bleven uit handen van de banken en brachten deze in grote problemen. We kennen allemaal het vraagstuk waarmede De Surinaamsche Bank geconfronteerd werd. Deze bank leed door verkeerde besluitvorming van hogerop, een schade van tientallen miljoenen, die een CEO uiteindelijk zijn kop kostte. Maar de slechte betalingen van de overheid gingen vooral in de tweede regeertermijn van de regering Bouterse, in verhoogde versnelling en menig persoon of bedrijf, werd zwaar benadeeld. Ook binnen de media werden de rekeningen vanaf 2013, slecht of helemaal niet meer betaald. Zulks geschiedde ook uit pure rancune van Hoefdraad naar bepaalde particuliere media toe. Ook deze krant kreeg te maken met niet betaalde rekeningen voor advertenties aangeboden van overheidswege en de abonnementen. Deze niet betaalde tegoeden, belopen in de vele tonnen. En toch bleven bepaalde bedrijven zaken doen met een niet betalend regiem, dat zich op het criminele af, niet aan zijn verplichtingen hield. Tot op heden moet deze demissionaire overheid voor honderden miljoenen opstaande rekeningen nog voldoen en heeft hierdoor veel bedrijven in de grootste financiële problemen gebracht. Als momenteel grote en bonafide aannemersbedrijven die civieltechnische werken uitvoeren in liquiditeitsproblemen geraken, omdat ook nu weer de overheid haar rekeningen niet heeft betaald, dan behoeft het geen betoog, hoe groot de misleiding naar het bedrijfsleven wel is geweest en nog steeds is. De regering Bouterse heeft zich al die jaren groter willen voordoen dan ze in werkelijk was en is, en heeft door deze misleidingen een enorme schade toegebracht aan de economie en het bedrijfsleven. En dat resulteert nu in stilstand bij veel ondernemingen, hetgeen een groot gevaar betekent voor de werkgelegenheid. De komende regering wacht nu de immense en ondankbare taak deze moedwillig gecreëerde chaos die in het gehele land heerst, zo goed als mogelijk op te ruimen. Het Surinaamse volk zal bij de komende periode van herstel, geduld moeten betrachten, want het zal niet snel gaan en de pijn zal zeker nog geruime tijd voelbaar zijn. Afbreken gaat namelijk snel, maar herstellen duurt vele malen langer.