De onlangs  gehouden verkiezingen hebben tot aanmerkelijk verlies van de Nationale Democratische Partij, NDP, geleid. Maar liefst tien DNA-zetels heeft deze politieke partij moeten inleveren. Veel van haar beloften gedaan aan haar aanhang in 2010 en 2015, heeft ze niet kunnen waarmaken. In 2015 werd het volk door één harer exponenten voorgehouden, dat er geen sprake zou zijn van de devaluatie van de SRD, maar kort na de verkiezingen kwam die devaluatie er wel en muntte uit in het maanden later loslaten van de wisselkoers en werd die afhankelijk gemaakt van het mechanisme van vraag en aanbod. Reeds bij de propagandacampagne van de paarse partij werd plechtig beloofd, dat er zou worden afgerekend met de corruptie in dit land.  In stede de corruptie zwaar te bestrijden, werd die juist door partijleden, familieleden, vrienden, sympathisanten en aan de NDP gelieerde zakenlui, op aanstootgevende wijze aangewakkerd. Een Anti-corruptiewet werd in DNA aangenomen, maar kon nooit in werking treden, omdat de wettelijke vereisten daarvoor opzettelijk niet werden afgerond. Uit alles bleek dat de NDP door het faciliteren van corruptie en vriendjespolitiek op grote schaal, niet wenste mee te werken aan de bestrijding van dit vernietigend fenomeen binnen de maatschappij. Het staatshoofd dat in 2010 beloofd had de corruptie met wortel en tak in het land uit te roeien, nam juist een gedooghouding aan en liet haar maar voortwoekeren en stelde zelfs op een gegeven moment bij diefstal van pakketten door militairen, ‘’zand erover’’ te willen deponeren en de zaak niet te laten onderzoeken. Zelfs toen er 300 miljoen SRD op het departement van Openbare Werken onder Abrahams niet verantwoord kon worden, volgde er geen strafrechtelijk onderzoek tegen de huidige ondervoorzitter, maar werd die zelfs tot adviseur op het Kabinet van de President benoemd en met een vorstelijk salaris beloond. En dat was nog maar het begin van de massale corruptie, gepleegd onder de NDP-regeringen I en II. Het ene schandaal na het andere volgde en het graaien in de staatskas nam megavormen aan. We denken daarbij om de verduistering van Carifestagelden, 17 miljoen SRD, het verdampen bij de Naschoolse Opvang van meer dan 100 miljoen SRD,  de gepleegde fraude bij de EBS die miljoenen inhield, de  fraude bij de TAS, de corruptie gepleegd bij SBB die ook miljoenen bedroeg,  de frauduleuze aankoop van een ambassadegebouw in Parijs,  de malversaties gepleegd bij de SPSB onder leiding van Kromosoeto, en natuurlijk niet te vergeten, het Van Trikt – Hoefdraad schandaal bij de Centrale Bank van Suriname, waar maar liefst 197 miljoen dollar aan valutakasreserves en termijndeposito’s van de hier gevestigde commerciële banken, gewoon werd gestolen en ten bate van overheidsuitgaven werd aangewend, waaronder een reis van de president naar China en de aanschaf van politieauto’s ten voordele van het bedrijf Rudisa. Verkwisting van staatsmiddelen  op grote schaal, ordinaire diefstal van staatsmiddelen en ook van de burgers (kasreserves en termijndeposito’s),  veel te grote buitenlandse en lokale leningen, die niet op tijd terugbetaald kunnen worden en ons land in defaultgevaar brengen, enorme depriciatie van onze nationale munt de SRD, op hol geslagen wisselkoersen voor de dollar en euro ten opzichte van de SRD en hierdoor de totale ernstige verarming van de totale samenleving, hebben het volk doen besluiten op 25 mei 2020 de NDP weg te stemmen. Deze partij heeft in de afgelopen tien jaar het in haar gestelde vertrouwen totaal beschaamd. Ze heeft bewezen het land niet te kunnen besturen en haar exponenten hebben op een ordinaire wijze gedemonstreerd, de politieke macht niet te willen gebruiken ten bate van de algehele samenleving, maar veeleer voor het behartigen van de eigen belangen  en de zelfverrijking. Het volk heeft gekozen voor een nieuwe regering die beloofd heeft het land te zullen ‘‘redden’’. Het wordt zonder enige twijfel een zeer zware opgave, gezien de ravage die op macro-economisch en monetair gebied door de regeringen Bouterse I en II, is aangericht. Los van een economisch herstel dat zonder meer dient te volgen, zal de nieuwe regering de diefstal en corruptie gepleegd door lieden uit de thans demissionaire regering, moeten aanpakken. De vele miljoenen die gestolen zijn, moeten teruggevorderd worden en de schuldigen strafrechtelijk vervolgd. Het kan namelijk nimmer zo zijn, dat je als individu of in collectieve zin, de gehele samenleving op zo schofterige wijze berooft en ook nog straffeloos denkt te kunnen blijven. Het volk van Suriname dat zeer berooid wordt achtergelaten na tien jaar NDP-bewind, verwacht niets anders dan dat de schuldigen worden vervolgd. Het gestolen geld moet terug en dat is een van belangrijkste taken van de nieuwe regering. Wat na de megaroof van de regering Wijdenbosch tussen 1996-2000 is gebeurd en niet heeft geleid tot strafrechtelijke vervolgingen, mag nu niet meer voortgezet worden. Doet de nieuwe coalitieregering onder leiding  van de VHP wederom niets, dan zal ze zeker aan geloofwaardigheid inboeten en zal de corruptie welig blijven tieren in dit land.