Vrijdagmiddag zijn zeventien personen die in de week van 25 mei positief op het coronavirus waren getest, ontslagen uit quarantaine. Zij verbleven in Residence Inn. Naar aanleiding hiervan ontstond er een meningsverschil over het ontslagbeleid tussen infectioloog Stephen Vreden en dr. Cleopatra Jessurun, directeur tevens eindeverantwoordelijke ontslagprocedure.

Volgens Jessurun had bij deze groep dezelfde procedure gevolgd moeten worden als bij de eerste groep. De personen hadden net als de eerste groep tot twee keer toe negatief getest moeten worden op het virus, alvorens ze naar huis konden. Vreden deelde gisteren mede, dat het ontslagbeleid bij deze patiënten herzien is. VHP-parlementariër en arts Dew Sharman, beaamde dat het ontslagbeleid versoepeld is. “Indien de patiënt van de eerste dag van constatering van het virus tot veertien dagen daarna geen ziekteverschijnselen vertoont en of klachtenvrij is, kunnen we concluderen dat de persoon niet meer besmettelijk is voor anderen.

Dus bij dit punt snap ik dokter Vreden wel, de maatregelen zijn nu versoepeld, omdat we bij de eerste uitbraak niet veel wisten over het virus”, zegt Sharman tegenover de krant. Volgens hem moeten we goed nadenken over de argumenten van Jessurun en Vreden. Jessurun stelt dat er nog een paar swaps moeten worden afgenomen, terwijl Vreden vindt dat dit niet nodig is. “Ze zitten beiden in een team, dus moeten ze gezamenlijk tot een besluit komen. Ik moet wel aangeven, dat ze geen ruzie hebben, het gaat namelijk om twee meningen die tegenstrijdig zijn. Ik snap ook dat gezien het tekort aan test kits, ze de swaps niet willen verbrassen aan patiënten die reeds genezen zijn. Dus gebruikt men de overige swaps voor nieuwe gevallen. De swap kan ook een fout resultaat aangeven, de swap is niet 100 procent zeker. Veder moeten we Jessurun ook begrijpen, dat de onlangs gezond verklaarde personen nog vijf dagen tot een week binnen moeten blijven, alvorens ze weer aan de slag kunnen”, aldus Sharman.

Volgens sharman moeten we ook niet aarzelen om hulp elders te vragen, met name bij de PAHO en WHO. “We moeten ook hulp bij deskundigen of bedrijven in het buitenland zoeken, zodat we genoeg test kits op voorraad kunnen hebben. Eerder waren fondsen in het buitenland al bereid test kits te doneren, maar het is niet doorgegaan vanwege onregelmatigheden. Als het nodig is, moeten we hulp zoeken of aanvragen. We moeten niet kijken naar spanningen die er heersen tussen groepen, op dit moment gaat het om het nationaal belang, dus de neuzen moeten naar één kant gericht zijn”, zegt Sharman.