Brazilië, ons buurland, kampt al jaren met grote armoede. Om gezinnen in arme wijken tegemoet te komen, bieden scholen gratis een warme maaltijd aan. De scholen beschikken over een professionele keuken. First Lady Ingrid Bouterse-Waldring, bezocht samen met een delegatie vorig jaar Brazilië, en raakte niet uitgesproken toen zij een aantal scholen bezocht en zag hoe alle leerlingen voorzien werden van een prima maaltijd. De First Lady is niet de enige die het schoolvoedingsproject in Brazilië bejubelt; het is zo succesvol dat verschillende landen, onder andere Ethiopië, Mozambique, Niger en Senegal, het overgenomen hebben. Het schoolvoedingsprogramma maakt deel uit van een omvangrijk programma dat in 2003 gestart is door voormalig president Lula da Silva, met als doel het terugdringen van armoede. ‘Fome Zero’ (Nul Honger) heet het en het behelst behalve voeding voor kinderen op openbare scholen, uitkeringen voor de allerarmsten, volkstuinen en –restaurants, trainingen, subsidie en leningen voor boeren en lessen voedingsleer op scholen, buurtcentra etc. Het programma loopt nog steeds, nu onder de naam ‘Brasil sem Miséria (Brazilië zonder Misère) en heeft ervoor gezorgd dat tussen 2001 en 2012, bijna 40 miljoen mensen uit de armoede zijn geraakt. De Voedsel- en Landbouwor-ganisatie (FAO), staat achter het programma. ‘’Het is de multidimensionele benadering die van de Braziliaanse aanpak zo’n succes heeft gemaakt. Het programma is erop gericht de structurele oorzaken van honger aan te pakken in plaats van de symptomen te bestrijden’’, zegt FAO-directeur José Graziano. De boeren zijn nauw betrokken bij het programma, zij leveren hun producten onder andere aan scholen en volksrestaurants en zijn zo verzekerd van een afzetmarkt. In de volksrestaurants kan voor een heel lage prijs een maaltijd genuttigd worden, veel werkenden maken hier gebruik van. Voor de armsten is een maaltijd gratis. Een dijk van een programma, logisch dat de First Lady er warm voor loopt, want het is iets anders dan pakketten uitdelen, waarvan helaas een groot deel terechtkomt bij personen die helemaal niet noodlijdend zijn. Pakketten lossen de armoede niet op, dat weet de regering ook wel, alleen zal ze dat niet toegeven. Het schoolvoedingsproject is van een geheel andere orde, rechtstreeks overgenomen van Brazilië, waar het al jarenlang succesvol is. Een goed begin is het halve werk en daar heeft Brazilië zeker aan gedacht toen het bijna twintig jaar geleden begon met het project. Suriname onderschat maar al te vaak hoe belangrijk een goed begin is, dat zien we ook nu weer. Een pilot van het schoolvoedingsproject zal binnenkort starten op vijf basisscholen en een voj-school in Koewarasan. Mariska Anijs, directrice van VOJ Koewarasan, zei afgelopen week in een lokaal dagblad, achter het project te staan, maar wel haar bedenkingen te hebben. Ze vraagt zich af of de leerlingen, de school telt er 485, dagelijks gezond willen eten. ‘’Ze zijn nukkig. Ze eten patat en bami’’, zegt zij. Ze stelt voor om een enquête onder de leerlingen te houden om te peilen, hoe groot de behoefte is. Wat Anijs zegt, is nu precies waar deze regering bekend om staat: projecten uitvoeren zonder eerst onderzoek te verrichten. Patat en bami, het is niet gezond, maar tieners zijn geen kleine kinderen die braaf aan tafel blijven zitten en hun bordje leegeten. Dat laatste is ook een punt: wanneer wordt er gegeten? De ochtendpauze duurt op veel voj-scholen hooguit twintig minuten en dat is vrij kort om alle leerlingen van een maaltijd te voorzien die daarna ook nog opgegeten moet worden. Het is nog maar de vraag of de leerlingen na schooltijd op school willen blijven om een gezonde maaltijd te nuttigen. Dan zijn er ook nog de eettentjes op school, die moeten ophouden te bestaan. Mensen die hier – vaak al jarenlang – hun broodwinning uit halen, worden werkloos, mits zij een rol krijgen in het nieuwe schoolvoedingsproject. De Naschoolse Opvang werd een flop, een goede voorbereiding kan ervoor zorgen dat dit project niet hetzelfde lot beschoren is.