Via de website van de overheid, De Boodschap, kan een ieder die dat wil, voortdurend op de hoogte gehouden worden van alles wat de regering doet. Bent u depressief? Kijk dan op www.deboodschap, en u zult zien; daar kan geen antidepressiva tegenop. U leest niet alleen hoeveel de regering doet, maar ook met hoeveel enthousiasme, dat spat als het ware van elk artikel af. Misschien bent u niet zo enthousiast, doet u al jaren hetzelfde werk wat u niet echt leuk vindt. Een paar artikeltjes lezen en u zult zien, het enthousiasme slaat over. De ene minister zet zich nog meer in dan de andere minister voor de gemeenschap. Neem nu het ministerie van Regionale ontwikkeling, Grond- en Bosbeheer, RGB, dat meldde in mei dat in vier jaar tijd maar liefst 27.000 (!!) grondbeschikkingen zijn uitgegeven. In het artikel staat: ‘’Het versnelt verbeteren van het grondbeleid heeft zijn (de minister) volle aandacht.’’ Versnelt moet natuurlijk met een d, maar een kniesoor die daar op let. Keerpunt leest ook daarom de website graag: je kunt er altijd een paar taalfouten uithalen, het is bijna een spelletje. Er staat ook dat de grondbeschikkingen zijn uitgestrekt, in plaats van verstrekt. 27.000, dat is niet niks, dat zijn 6750 beschikkingen per jaar, alleen jammer dat de ruimtelijke ordening niet beter beschermd wordt. Een ieder bouwt maar en dat leidt soms tot veel ellende voor de buren of omwonenden. U en met u veel anderen, zijn daar misschien de dupe van, maar daar staat tegenover dat er elk jaar duizenden gelukkigen zijn. Zoveel grondbeschikkingen uitgeven en ook nog beleid maken, dat is misschien een beetje veel. Dat neemt niet weg dat je woongenot danig verpest kan worden door het ontbreken van beleid. Woon je heerlijk in een laagbouwwoning van twee verdiepingen en kijk je zo over het huis van je buurman naar de kreek, is op een dag je hele uitzicht weg: buurman verkoopt het huis, vervolgens sloopt de nieuwe eigenaar het hele huis en bouwt er iets anders. Bij twee verdiepingen stopt de bouw. Wat een geluk, je ziet niet echt de kreek meer, maar de wind kan nog steeds je huis bereiken. Dat scheelt, want door de verhoogde stroomprijzen doe je de airco niet meer aan. Het blijkt dat je te vroeg gejuicht hebt. Een paar weken later gaat de bouw gestaag verder en uiteindelijk telt het bouwsel vier verdiepingen en daarbovenop een terras. Het wordt een appartementencomplex en beneden komt een bedrijf. Je wordt er niet vrolijk van; in plaats van de kreek zie je nu een grijsgeverfde kolos. Je huis is hierdoor ook gelijk minder waard geworden. Het gebouw is nog niet helemaal af, maar het staat in Elisabetshof. In woonwijken zou erop gelet moeten worden dat huizen of bedrijfspanden qua hoogte in het straatbeeld passen. Dat gebeurt nu niet. In dezelfde buurt is ook midden in een rustige straat, ingeklemd tussen twee laaagbouwwoningen, een grote loods gebouwd. Leuk uitzicht voor de buren aan de overkant en de buren naast de loods, hebben aan de zijkant helemaal geen uitzicht meer. In de Wilhelminastraat, vlak bij Apotheek Soma, zijn cabanas gebouwd op wat voorheen gewoon een parkeerplaats was. Eerst was er één cabana en die zag er ook nog fraai uit, geheel opgetrokken uit bruin hout. Maar u weet hoe dat gaat: er werden er steeds meer gebouwd en helaas niet allemaal even fraai. Aan de voorkant ziet het er al rommelig uit, aan de achterkant is het nog erger. De bewoners die voorheen uitkeken op een parkeerplaats en dus min of meer een vrij uitzicht hadden, kijken nu elke dag op vuilnisbakken en allerhande troep uit. Bewoners mogen bezwaar maken als ze het niet eens zijn met een bepaald bouwsel in hun buurt, maar in feite is dat de omgekeerde wereld. Sommige zaken horen gewoon niet in een woonwijk gebouwd te worden, zoals een enorme loods die boven alle huizen uittorent en het daglicht wegneemt van de buren, of een uitvaartpark dat ook een crematorium bevat. De bewoners van Winti Wai werden daarmee geconfronteerd en waren not amused. Zij zetten de gang naar de rechter in. Keerpunt heeft destijds over deze kwestie geschreven. 27.000 beschikkingen in vier jaar, dat is 6700 per jaar. De stad vol laten bouwen is geen kunst, het planmatig indelen van de leefruimte, dat vergt kennis en behalve dat, moeten er ook wetten zijn die bewoners beschermen – wie een huis aan het water gekocht heeft, wil niet op een dag uitkijken op een cabana op de berm.