– Elo! Het uur van de waarheid is nu wel heel dicht genaderd. ‘HQ – De Olifant’ moet zich nu en dus na vanavond, in alle openbaarheid en gedrevenheid gaan bewijzen. Loon naar hard werken, mag men gerust zeggen en denken. Resultaat moet er uiteindelijk zijn. Zal het goede het winnen van het kwade? ‘Time will tell…, soon’

– Weersontwikkelingen. Wat is dat nou weer? Men kan zich als oud en nieuw kiezer ofwel stemgerechtigde, zeker ergens iets bij gaan voorstellen. Maar wat nu weer allemaal plaats heeft, is ‘…bij de krabita’s af…’. Om niet te spreken van ‘…bij de beesten af…’. Nog voor de plekken onder politieke partijen strategisch zijn verdeeld cq. volledig aangewezen of enige persoonskandidaatstelling heeft plaatsgevonden (…), is het meest platvloerse aan het domineren geraakt. Laat staan de secundaire kwaliteitsposten die men zich nastreeft, mochten zijn besproken. Zoals DC-posten, ambassade en tweede man/vrouw plekjes in het buitenland, ministersposten, vp of pres. Nog niets is helemaal zuiver in beeld, maar men vliegt elkander nu al naar de strot. Wat wél zo evident en weer zorgvol blijkt, komt vanuit de ‘todoprasoro partijen’. Entiteiten die allerlei ruitertjes, van minder en dus inferieur allooi naar voren willen schuiven. Vervolgens hun eerder/elders bevlekte zadels aandragen om het breedste vlak van hun achterste, plaats te doen nemen op een eerder krachtig voorbestemde, volumineus aangekweekte en intellectueel geoutilleerde rampositie. Een uitgedokterd niveau, ingericht voor de eens partijverbonden werkknaller. En daar nou juist wrijft de schoen. Geen ratio, maar ‘loco-accomoderio’. En dat steekt een aantal krachtige werkpaarden natuurlijk ook in het bredere vlak van het achterste, wat wetmatig en voorspelbaar proteststeigerende effecten voorsorteert. Huuuuuuuh! Zie maar wat er met ‘Gandhi from Cauwna’ nu plotseling is gebeurd. Aan de andere zijde zien ook die paarse sier- en kermispaarden uit Wanica en Nickerie, dat Jogi ‘in Saramacca’ een niet te evenaren of te verschuiven ‘allersterkste speler’ is gebleven. Nu zal de waarnemend procureur generaal, zich met de politiek moeten gaan bemoeien? En op aangeven van schreeuwer/dompteur Doekhie, mag de ‘wnd-PG’ in de ‘poli poli’ beweging worden gesteld? Wat een mop! Het is verkiezingstijd in SU en ook de lome Paraan, in een Panka of een Kensenhuys gepersonifieerd, wordt wakker. Guno mag geen plek hebben in de Para, want hij heeft geen draagvlak. Hoe haalt Guno het in z’n hoofd? Wat missen ze Arron in Para toch weer. Die wist het zo te brengen, dat voorkeurstemmen uit Para naar Karwofodi gingen en daardoor Pinas heel gewoon binnenkwam. Zo erg kwam dat bij de NDP aan, dat vrouw Hermelijn uit de Meursweg toen bijna een fit kreeg en misdrijf beging. Nu maakt een bijna als dissident te kwalificeren Kensenhuys, het de groene ‘mama partij’ ook al onachtzaam moeilijk door te gaan denken, dat de strategie van Arron nog zal werken. Met SPA in de aanleg misschien wel helemaal niet! PL/KTPI-NPS-NPS als kandidaatstelling in Para? Of ruilt men eentje voor SPA? Waar en waarom heeft SPA dan plotseling wel aanhang gevonden in de Para? Gedoe om gedoe. Verhaal wil dat ook in Paramaribo het lijsttrekkerschap naar een ‘kleine boy’ zou moeten gaan? Dat ding wordt echt vervelend, als de ‘todoprasoro partijen’ niet in alle bescheidenheid er nog achter komen of willen weten, wat hun eigenlijke plaatst nou wel is! Nogmaals…, is er nog niets verdeeld of definitief toegewezen. Toch wil men het in de pers uitvechten. Geeft het karakter van sommigen en ernstig hartstochtelijk belaste weer. Niemand is nog kandidaat in formele zin opgesteld. Geen antecedentenonderzoek naar bepaalde figuren heeft vooralsnog plaatsgehad of plaatsgevonden. Of dat nou ten enen male nog wat uitmaakt, als zelf drugsveroordeelden, moordverdachten en ander crimineel volk, lak hebben aan die antecedentenonderzoekingen. Maar goed! De kiezers hebben de kans om weg te jagen en nieuwe gezichten te plekken. Of men wil weer dat in binnen- en buitenland over SU gesteld kan worden, dat men het leiderschap verdient waar men door eigen geschifte stemkeuzes, recht op had. Nickerie, Coronie, Saramacca, Paramaribo, Commewijne, Marowijne, Wanica, Para, Brokopondo, Sipaliwini I,II,III,IV. De ene weet kwaliteit voort te stuwen en de ander op basis van kwantiteit, wat meteen in het stemhok –met of zonder stemselfie– als ‘vulles’ kan worden gediskwalificeerd en weggezet. Het is uiteindelijk aan de kiezers zelf. Heeft men nog enig zelfrespect voor het eigen bevochten stemrecht, of is alles waarvoor men zou willen staan gewoon te koop op marktplaats.sr? Het is aan de kiezer zelf! Jong en oud. En wat in de marge allemaal door mensen als Rachied Doekhie wordt georganiseerd of de reflectie/reactie daarop? Het is maar oh zo tijdelijk en vergankelijk. Zelf een Bouterse wordt de laatste dagen in het filosofische teruggevonden…, om niet te zeggen ‘betrapt’. Hij kan er straks ‘…niet meer zijn…’, maar de gedachte zou moeten blijven bestaan. Welke gedachte werd niet helemaal duidelijk, vanwege het simpele feit, dat er zoveel na elkaar van kleur verschoten. Ook niet wie een gedachte stand zou moeten doen houden. Neem nou de hoofdfiguren, aangedreven actoren in allerlei publieke schandalen en/of nationale rampspoed. Meest recentelijk ene Abrahams, de December 1982 moorverdachten en hun amnestiepaskwil, de werkelijke planologen/uitvoerders, verantwoordelijken in/rond ‘Moi Wana 1986’. En dan een door vliegende inflatie, zowat dodelijk geraakt presidentschap en vice-presidentschap. Vervolgens een parlement, dat steeds vaker het woord ‘assemblée’ niet waardig meer was? Dan heeft de aanstormende kiezer, districts-/ressortraden die meer een ‘teki nyan beweging’ werden dan regionale belangen voorop wisten te stellen. Wat gaan we met z’n allen nu doen? Op kwaliteit stemmen of de kwantiteit een hoop brandhout, laten aanleveren. De keuze is aan de kiezer. Jong en oud. Wil men corrupte figuren behouden, criminelen levenslang ook met pensioenen accommoderen of het goede nu ook in de bestuurspolitiek terugplaatsen. De keuze is opnieuw aan de kiezer. Jong en oud!

– DOE. “Solamente una…”. Doet de naam weer hartgrondiger ‘eer’ aan. “Doe no doe…?”. Weer een ex-voorzitter/oprichter die het voor gezien heeft, onder ‘soloregiem’ van Carl Breeveld. Maarten Schalkwijk schreef zijn afscheidsbrief. ‘Do the do…!’.

– Wrakingskamer. Eminent jurist Caetano Best schreef een wetenschappelijk commentaar, naar aanleiding van ‘wraking van een rechter’ in kort geding, door de raadsman van Chan Santokhi en de ‘gemotiveerde afwijzing’ van het Hof van Justitie. De zaak handelt eigenlijk over een ‘klacht in civiel’ die Desi Bouterse weer wel voor de groene tafel van de onafhankelijke rechter wenst uit te vechten…! Zijn raadsvrouw blijkt buitengewone haast in deze conflictbeslechting te willen koesteren. Zie daarvoor ook:
http://www.starnieuws.com/index.php/welcome/index/nieuwsitem/27245 http://www.starnieuws.com/index.php/welcome/index/nieuwsitem/27236 http://www.starnieuws.com/index.php/welcome/index/nieuwsitem/27234

– 70 jaar. Auschwitz, het concentratie- en vernietigingskamp dat deze week 70 jaar geleden door geallieerde troepen werden overgenomen en de gevangenen bevrijd, is een van de belangrijkste symbolen geworden van de holocaust: 1,1 miljoen mensen vonden er de dood. Maar Auschwitz was meer dan een kamp. Voor de nazi’s was Auschwitz een modelstad. De Joodse grootvader van Hans Citroen zat gevangen in Auschwitz en overleefde de oorlog ternauwernood. Kleinzoon Hans trouwde zelf met de Poolse Barbara Starzynska, die opgroeide in de stad Oświęcim, het Poolse stadje dat beter bekend staat als Auschwitz. Haar ouderlijk huis lag op loopafstand van concentratiekamp Auschwitz I. Samen met zijn vrouw Barbara (die in 2010 overleed) maakte Hans Citroen het boek Auschwitz-Oświęcim, een fotografisch onderzoek naar het Auschwitz van de oorlog en het Oświęcim van vandaag. Op dit moment werkt hij aan een documentaire. Citroen ontdekte dat Auschwitz veel meer was dan de kampterreinen die nu het museum Auschwitz-Birkenau vormen. “Auschwitz was niet alleen een kamp, het was vooral een modelstad,” vertelt Citroen in Birkenau, ook wel bekend als Auschwitz II. “Het nieuwe Duitsland moest hier in Polen komen, dat moest gegermaniseerd worden. En Auschwitz moest de modelstad van het nieuwe Duitsland worden”. Het was niet alleen een vernietigingskamp, zegt Citroen. “Dat kamp was niet alleen een doel, het kamp was een middel. Het was het middel om daar een modelstad te kunnen bouwen”. Auschwitz was tijdens de Tweede Wereldoorlog onderdeel van een omvangrijk Duits kolonisatieplan. Het plan voorzag in een nieuwe stad, drie concentratiekampen, een reeks dwangarbeiderskampen en een industriegebied ter grootte van het Rotterdamse Botlekgebied. De Duitsers kozen niet toevallig voor Auschwitz. De plaats lag strategisch, zegt Andzrej Kacorzyk, adjunct-directeur van het museum Auschwitz-Birkenau. “Je had hier mijnen en grote industrie. Auschwitz bevond zich op een knooppunt van de rivieren de Wisła en de Soła. En er waren goede verbindingen, onder andere via het spoor”. Het gigantische industrieterrein van Auschwitz werd in vier jaar tijd door duizenden dwangarbeiders uit de grond gestampt. Duitse topondernemingen werkten mee aan de bouw van de stad: chemieconcern IG Farben was verantwoordelijk voor een groot industrieel complex en een eigen woonwijk, maar ook staalproducent Krupp en elektronicagigant Siemens hadden er een fabriek. Bij de bouw van het grote industriële complex bij Auschwitz kwamen naar schatting zo’n 35.000 dwangarbeiders om te leven. De Joodse Frieda Menco-Brommet uit Amsterdam zat tijdens de oorlog gevangen in Auschwitz en vertelt in Nieuwsuur over de dwangarbeid die ze moest verrichten. “We moesten iedere dag stenen sjouwen. We moesten ze opstapelen tot aan onze kin en dan weer laten vallen. En als we teruggingen naar ons eigen kamp werden die stenen weer opgestapeld en moesten we vier kilometer teruglopen”.Hans Citroen: “Het kamp Auschwitz en de stad Oświęcim worden vaak los van elkaar gezien. Maar in werkelijkheid waren ze één geheel. Auschwitz was een integraal onderdeel van de Duitse samenleving. De nazi’s noemden het een Bollwerk des Deutschtums”. Na de oorlog werd het fabriekscomplex van IG Farben, voortgezet onder een andere naam. In de jaren vijftig, zestig en zeventig was in Oświęcim de grootste chemieproducent van Oost-Europa gevestigd. Tot zover Nieuwsuur en ter bestrijding van alle duivels onder ons aanwezig en de mensheid in het bijzonder: http://nos.nl/nieuwsuur/artikel/2015133-auschwitz-het-verhaal-van-een-modelstad.html http://www.auschwitz.nl/holocaust http://nl.wikipedia.org/wiki/Auschwitz_(concentratiekamp) http://www.auschwitz.nl/
http://nl.tracesofwar.com/artikel/1206/Concentratiekamp-Auschwitz-I.htm

Justitia Pietas Fides