De ex-VHP-er Sharmila Mansaram heeft recentelijk flink uitgehaald naar haar oude partij. In het kort komt het erop neer dat haar oude politieke huis niet gevrijwaard is van corruptieve praktijken in het verleden. Dit zei ze onder andere als natrap aan de partij die haar ooit een bevoorrechte positie gaf om meerdere perioden als DNA-lid te mogen fungeren. Ook via deze partij zou ze zijn benoemd tot onderdirecteur op het ministerie van Justitie en Politie. ‘’ Zullen we beginnen te onderzoeken hoe ex-ministers en DNA-leden van de VHP aan gronden zijn gekomen. Hoe sommigen zelfs papier en memo stencils naar huis hebben gedragen bij de wisseling van de wacht. Hoe sommigen camera-installaties van bijkans USD 100.000 van de Staat kregen. Hoe ministers privéstichtingen en N.V. ‘s oprichtten om staatsgebouwen te inventariseren en daarvoor USD 600.000 opstreken. Hoe onder sommige ministers er gelden werden aangenomen voor gunningen. Hoe sommigen terreinen van landbouwcoöperaties onteigenden. Hoe sommigen een ministerie tot familiezaak maakten. Hoe districtssecretarissen de mogelijkheid hebben gekregen om te speculeren met gronden en daardoor pompstationhouders zijn geworden, grootgrondbezitters zijn geworden, autohandelaren zijn geworden”, aldus Mansaram. De politica gaat in haar beschuldigingen voorbij aan enkele zaken die maken dat zij met de dag ongeloofwaardiger overkomt. Vooropgesteld dat je je niet meer terug kan vinden in de lijn of de richting die je partij opgaat, kan het niet zo zijn dat je nu met modder gaat smijten. Eerst wordt de partijvoorzitter door het slijk gehaald en werd er in een urenlang en onsamenhangend radioprogramma gal gespuugd waarbij duidelijk werd, dat vanwege het niet tonen van attentie door de voorzitter tijdens de zwangerschap en de miskraam die daarna volgde, de partij vaarwel werd gezegd. Op zich is dat geen punt, omdat wanneer men zich in de steek gelaten voelt of de lijn van de partij niet meer strookt met de individuele ethiek en principes, dan rest er niets anders dan de organisatie te verlaten. Het gebeurt overal ter wereld en er is altijd een tijd van komen en gaan. Sommigen blijven er een jaar of tien deel van uitmaken en anderen langer. Maar door nu ook op de proppen te komen met mogelijke corruptiegevallen binnen de VHP waarbij ex-ministers en andere vooruitgeschoven personen zich verrijkt hebben ten koste van staatsbezittingen, is natuurlijk ongehoord en zwak. Mansaram had dan sedert dit speelde al aan de bel moeten trekken en niet nu met zogenaamde onthullingen moeten komen die kant noch wal raken. En terecht zegt de VHP dat ze liever met haar beschuldigingen naar de procureur-generaal kan stappen zodat er dan een duidelijk onderzoek komt. Het siert de politica niet om nu met deze beschuldigingen te komen van zaken die hebben plaatsgevonden toen zijn ook nog DNA-lid was en ook nog propaganda maakte voor haar partij en recentelijk nog in V7-verband. Keerpunt neemt het niet op voor de VHP, omdat elke organisatie verantwoordelijk is voor haar eigen daden, maar het is wel frappant dat Mansaram nu met zaken op de proppen komt. Net als Ronald Hooghart van de CLO, heeft deze mevrouw in het verleden alles wat Desi Bouterse en de NDP is, tot de grond bestreden. Ook werd gesteld hoe corruptief en misdadig paars niet is. Ze bespeelde zelfs de gevoelige snaar van de nabestaanden van de 8 decembermoorden door de president van het land en NDP-voorzitter voor alles en nog wat uit te maken. Door die periode, toen ze nog actief VHP’er was, te verzwijgen, betekent het dat ze debet is aan de mogelijke misstanden binnen de partij. Misschien denkt ze hiermee politiek gescoord te hebben, want de laatste tijd strooit ze ook met foto’s waarop ze trots poseert met de NDP-voorzitter. Dat je de VHP verlaat, omdat je het niet meer zitten, is je goed recht, maar het oude politieke huis door het slijk halen waar je van hebt mogen profiteren, is benedenmaats. Maar goed, het is niet een ieder gegund dat te snappen.