De langverwachte en o zo bekende manier van survival van het huidige staatshoofd, de reshuffeling, werd dan deze week doorgevoerd. Bewindslieden die het zogenaamd niet goed hadden gedaan of volgens het staatshoofd het beter hadden kunnen doen, moesten plaats maken. In een geval werd een bewindsvrouwe overgeplaatst naar een ander ministerie. Bij een vervanging werden wel gelijk de vraagtekens geplaatst. Waarom moest deze minister die tijdens Bouterse I en ook nog II, het zo goed had gedaan voor de partij en de regering ineens weg. Misschien had de man uiteindelijk genoeg van het voortdurend ja-knikken als hij weer eens werd gebeld door de leider en of NDP-exponenten om ze van dienst te zijn en te bevoordelen boven anderen die ook als landgenoten het recht hebben geholpen te worden. Zuiveringen binnen de Raad van Ministers kan je het ook wel noemen van mensen die niet helemaal in de pas lopen . De mutaties binnen de raad kunnen ook worden gezien als het consolideren van machtsposities door het aanstellen van echte en ware ja-knikkers, want die heb je nou eenmaal nodig wanneer je wenst te centraliseren en je wederom als leider van de machtsstaat wenst te manifesteren. Alles wijst erop dat het de hoogste tijd is dat de democratie de das wordt omgedaan en er weer vanuit een kabinet, gelegen aan het Onafhankelijkheidsplein, wordt geregeerd. Ook de ontmanteling van het ministerie van TCT geeft te denken. Communicatiemiddelen van staat moeten voortaan anders worden ingezet. Allemaal ingrepen die moeten leiden naar het ook hier centraliseren van wat aan het volk voorgehouden moet en mag worden. Oprechte en juiste voorlichting past niet in het straatje van de NDP en wie denkt dat het ooit anders is geweest, is uitermate naïef. De vos verliest wel zijn haren, maar niet zijn streken, zegt men in het Nederlands. Ook mededelingen over een mediaraad en door de overheid voorgekauwde regels zijn ons al in het vooruitzicht gesteld. Degenen die nog slapen, dienen naar onze mening snel wakker te worden. We kennen de exponenten uit de revo maar al te goed en hebben ook goed geluisterd naar wat Badrissein Sital de afgelopen week ons heeft voorgehouden. Als alle juridische alternatieven zijn uitgespeeld, volgt de dictatuur. En de man kent de mentaliteit en de instelling van de NDP-top als geen ander. Hij was er ruim 36 jaar bij en kan er alles over weten en zeggen. Wij zijn zeker niet de gemene ingreep vergeten uit de beginjaren tachtig. Linkse coup als machtsconsolidatie verzinnen en Sital Mijnals en Joeman als militairen oppakken. En dan ook nog een stel linkse jongens als Playfair en Cumberbatch. Machtsconsolidatie eerst bewerkstelligen door alle Boutisten en andere ja-knikkers op posten te plaatsen en dan niet-democratisch handelen. Die VSB-meneer die denkt wat te kunnen veranderen, komt naar onze mening over niet al te lange termijn van een koude kermis thuis.Denkt deze meneer nou werkelijk dat hij op een onafhankelijke manier zaken zal kunnen veranderen. Hij zal ook naar de pijpen van de paarse club moeten dansen, anders mag hij ook tegen een reshuffeling aankijken. Overigens is het zo dat reshuffelen zonder een gedegen en goed uitgedacht ontwikkelingsplan waar bedrijfsleven en vakbeweging bij betrokken zijn , niet zal werken. De regering Bouterse babbelt veel, belooft veel, maar realiseert bitter weinig. En dat komt allemaal, omdat ze niet uit de voeten kan wegens een enorm gebrek aan geld. Wij blijven erbij dat een regering die niet over voldoende middelen beschikt en ook nog aankijkt tegen een afnemende verdiencapaciteit, gedoemd is ten onder te gaan. Als ze dan ook nog een chronisch gebrek heeft aan visie en het noodzakelijke kader, dan is het pleit snel beslecht. Ook de onwil van de regering Bouterse II om deskundig en wetenschappelijk advies te aanvaarden, brengt ons nog verder van huis. Bouterse heeft na de reshuffeling wederom verklaard dat de afspraken met het IMF niet van de baan zijn en dat de regering het voornemen heeft toch hetgeen afgesproken is, door te voeren. Hoe de president dat allemaal wil doen, blijft een grote en zeer belangrijke vraag. Hogere tarieven voor stroom , water en brandstoffen, zullen niet geaccepteerd worden en zullen bovendien een verdere inflatoire werking hebben. Het Surinaamse volk verder laten pienaren, zal het einde van het regiem Bouterse betekenen. Ook het saneren van het overheidsapparaat is tot nog toe bij woorden gebleven, omdat Bouterse weet dat hij een nog grotere werkloosheid niet kan bevorderen. Dit zou alleen maar voor nog meer sociale onrust zorgen en de criminaliteit tot ongekende hoogten laten stijgen. De komende maanden wordt de situatie nog moeilijker, omdat op alle fronten werkers uitkijken naar meer geld, dat er in de meeste gevallen niet is.En dat geldt voor zowel de overheid als de private sector. Meer geld betekent zonder daadwerkelijke productieverhoging en export, ook meer inflatie en verdere ontwaarding van de SRD en dat zal de situatie in het land zeer explosief maken. Misschien heeft Sital dan wel gelijk als hij stelt dat na de uitputting van alle juridische alternatieven in het 8 december moordproces de enige uitweg de dictatuur is. Bouterse en zijn NDP moeten echter één ding niet vergeten, namelijk dat we niet meer in de jaren tachtig van de vorige eeuw leven en dat een tweede dictatuur op dit continent niet getolereerd zal worden. Niet alleen in Suriname kijkt men met argusogen naar de noodsprongen van het kabinet Bouterse II, maar ook in het buitenland wordt de zaak nauwgezet gevolgd. Ook het externe leiderschap op het westelijk halfrond heeft veranderingen ondergaan en daarom dient men bij deze regering rekening te gaan houden met geopolitieke verhoudingen en hun tolerantie.