Volgens meldingen gaat de Centrale Bank van Suriname er thans toe over haar goudvoorraad, die moet dienen als dekking van onze nationale munt, wederom aan te vullen oftewel c.q. op te bouwen. Als je aan wederopbouw van deze reserves gaat werken, wil dat zeggen dat er op significante wijze aan afbraak van deze monetaire reserve, deels vertegenwoordigd in goud, is gedaan. De Centrale Bank geeft dus aan en openlijk toe ,dat er onder het leiderschap van de vorige governor behoorlijk wat goud is verkocht om daarvoor in de plaats vreemde valuta te verkrijgen. Wat er daarna met de verkregen vreemde valuta, veelal Noord-Amerikaanse dollars, is gedaan, heeft de bank nimmer geopenbaard. Het vermoeden is dan ook dat deze dollars ook gebruikt zijn voor niet-productieve doeleinden.

Dat we thans zulke enorme problemen hebben met vreemde valuta en ons heil moeten zoeken in valutaveilingen waar zovelen thans door de steeds verder stijgende wisselkoersen hun twijfels over hebben , komt door de stelselmatige aantasting door de Centrale Bank van Suriname van de monetaire reserves in goud en ook in dollars. Het moet dan ook voor een ieder, na de opgedane ervaringen onder regeringen met een NDP-signatuur, duidelijk zijn, dat deze politieke partij absoluut niet gelooft in sparen en dus ook niet in het aanhouden van een solide monetaire reserve. Sparen was voor het Nieuw Front en governor Telting, maar niet voor de NDP. Die gelooft in spenderen en zware verspilling en zeker niet in het creëren van een garantiefonds dat moet inspringen in tijden van een financiële crisis zoals we die nu knellend doormaken. Het volk van Suriname moet daarom bij de eerstvolgende verkiezingen, die officieel in 2020 gehouden dienen te worden, kiezen voor een partij of combinatie die wel gelooft in het niet aantasten van de monetaire reserves en wel voor het instellen van een garantiefonds kiest.

De Centrale Bank wenst thans de goudvoorraad weer aan te vullen waardoor de dekking van de SRD zal toenemen en het herstel en vertrouwen in onze nationale munt kan worden bereikt. Zal naar onze mening niet zo gemakkelijk gaan zolang de NDP-plukkers aan de macht zijn en middelen willen vorderen zodra ze in de gaten krijgen dat er weer wat gespaarde penningen te halen vallen. De Centrale Bank van Suriname wil wederom goud gaan opkopen en dan ook afrekenen in SRD. We denken niet dat goudzoekers geneigd zullen zijn het edele metaal af te staan als ze daarvoor SRD’s ontvangen, al zou die afrekening geschieden op basis van de koers die op het moment van de transactie geldt. Een lokale goudzoeker wenst ook zekerheid te hebben en heeft dat momenteel niet met een SRD die door financieel en monetair falen vanwege de overheid maar voor 40 procent of minder dekking geniet. Overigens is het zo dat heel wat goudzoekers rekenen op de sterkte van de Amerikaanse dollar om hun goederen, waaronder brandstof, aan te schaffen. Diesel, gasoline, machines , onderdelen , voeding en alles wat maar samenhangt met de goudmijnbouw, wordt op verschillende plaatsen afgerekend in dollars en niet in SRD. Dus men is niet gebrand op het ontvangen van Surinaamse dollars. Zou kunnen leiden tot een behoorlijke goudsmokkel en slechts gedeeltelijke verkoop van goud aan de Centrale Bank. Een goudzoeker verkoopt aan de hoogste bieder en liefs in vreemde valuta en dat is al decennialang zo. Harde valuta doe je nou eenmaal veel meer mee, zowel lokaal als international. Als de NDP en haar exponenten op het pad van André Telting en Humphrey Hildenberg waren gebleven en niet à la dol met staatsmiddelen hadden gestoeid in de bijna afgelopen zes jaar, had het niet zover hoeven komen.

Thans kijken we aan tegen een vrijwel failliet staatsbestel en moeten we valuta veilen om de zaak niet helemaal te doen instorten. Of we met de valutaveilingen tot stabiliteit in de wisselkoersen zullen geraken, moet nog blijken. Dat het financieel –economische en monetaire beleid van de regeringen Bouterse niet heeft gewerkt is thans overduidelijk. Een regering die gaat zitten graaien in de monetaire reserves richt een land te gronde en mag zeker niet in de gelegenheid gesteld worden het bestuur in handen te krijgen. Geven we een dergelijke club van graaiers wel mandaat, dan zijn de gevolgen niet te overzien. En juist met die consequenties worden we thans geconfronteerd. Nogmaals, het had niet zover hoeven komen als het kiezersvolk zijn verstand had gebruikt.