De situatie in buurland Brazilië moet voor ons een teken aan de wand zijn. Meer dan 1 miljoen mensen zijn de straat opgegaan en dat in diverse grote steden om hun misnoegen te uiten over de erbarmelijk situatie in Zuid-Amerika’s grootste land. De zittende president, Dilma Roussef, staat onder immense druk en toch weigert ze om af te treden. De problemen in dat land zijn legio. Roussef wordt geconfronteerd met beschuldigingen dat ze het begrotingstekort verbergt, wat ze overigens ontkent. In São Paolo hebben zo’n 1,4 miljoen mensen deelgenomen aan de mars, volgens de staatsveiligheidsdienst van de stad. Kleinere demonstraties hebben in veel steden in het hele land plaatsgevonden. De demonstraties waren rustig. Tienduizenden hebben gelopen in de nationale kleuren geel en groen met banners waarop te lezen was: ‘Dilma weg’ en: ‘Stop met corruptie’. Rousseff, de leider van de regerende Arbeiderspartij, is de afgelopen maanden steeds meer onder druk komen te staan door een grootschalig corruptieonderzoek. Het onderzoek is gericht op de door de staat gecontroleerde oliemaatschappij Petrobras. Tot nog toe heeft het onderzoek blootgelegd dat een aantal van de rijkste mensen in Brazilië en politici van alle partijen erbij zijn betrokken. Aanklagers zeggen dat aannemers miljarden dollars van het bedrijf hebben weggemaakt om politici illegaal te financieren, waaronder die van de Arbeiderspartij en haar bondgenoten. De partij ontkent de beweringen. Rousseff was voorzitter van de raad bij Petrobras op het moment dat veel van de overtredingen hebben plaatsgevonden. Tegenstanders beschuldigen haar van betrokkenheid. Rousseff heeft ontkend dat ze op de hoogte was van een corruptie-regeling. Het hele verhaal kent u trouwens en dit is precies wat er gaande is in ons land. Zowel Brazilië als Suriname gaat door een enorm financieel dal door slechte inkomsten en waarbij een megacorruptiezaak ook nog boven water is gekomen. De regering heeft geen antwoord op de steeds slechter wordende economie en de halstarrigheid van het kabinet om te luisteren naar het volk is overduidelijk. Deze regering ploetert en experimenteert, maar niets wijst erop dat er een oplossing in zicht is. Mensen hebben het met de dag moeilijker, de koers voor vreemde valuta blijft maar omhoog schieten, lege rekken in de winkels, stijgende criminaliteit en bedrijven die over de kop gaan. In Suriname is men nog niet in grote getale de straat opgegaan. Hier is het altijd een kwestie van afwachten. Precies zo was het in 1996-2000. Er was veel ontevredenheid totdat de emmer overliep. Toen was het dat men het niet meer aankon en Bosje een jaartje eerder naar huis was gestuurd. Bij deze regering zie je duidelijk dat men geen kant op kan. Men heeft duidelijk geen antwoord op de economische malaise. Ondertussen blijven vrienden een vorstelijk loon krijgen en gaat De Nationale Assemblee, ondanks de slechte economische situatie, naar het buitenland om mee te doen aan parlementaire bijeenkomsten. Ook al was dat gepland, men moet gewoon een goed voorbeeld geven door niet af te reizen en zich zo solidair verklaren met het volk. Mensen kunnen geen deviezen vinden om hun huishuur of schulden af te lossen, maar het parlement geeft wel eventjes duizenden dollars uit voor een dienstreis. Men probeert allerlei argumenten aan te halen, maar men gaat gewoon voorbij aan wat het volk meemaakt. Brazilië ligt niet ver van ons. Daar heeft men duidelijk gesteld wat men wil. De regering moet weg. Ook Venezuela gaat gebukt onder een golf van protesten. Wij kijken wat het volk zal doen.