Devaluatie, inflatie, koopkracht aan diggelen, zeer aanzienlijke omzetvermindering bij alle bedrijven, afvloeiing van werknemers, snel stijgende wisselkoersen ten opzichte van US-dollar en euro, importstop door de groothandel, aanhoudende wanbetaling vanwege de overheid aan particulieren en instanties, tientallen bedrijven regelrecht richting faillissement, gezonde solvabiliteit bij ondernemingen naar de bliksem, uitblijvende IMF-geldinjectie, slechte rating Fitch, geen valutaveilingen op korte termijn te verwachten, andere buitenlandse leningen nog steeds niet van de grond, monetaire reserves nog veel verder onder kritieke punt, overheid totaal lamgeslagen en apathisch en geen enkel positief vooruitzicht dat de onrust kan terugdringen. Keerpunt kan nog enige tijd doorgaan met een opsomming wat er allemaal fout zit binnen deze Surinaamse economie en aangeven hoe precair de toestand daadwerkelijk is. Degenen die hier wonen en een goed analytisch vermogen bezitten en het ook laten werken, weten dat deze toestand regelrecht in de richting van chaos en sociale onrust koerst. Al het voormelde heeft een zeer negatieve weerslag op de algehele samenleving en zal zonder drastisch en professioneel ingrijpen zeker leiden tot het ineenstorten van de gehele economie met alle gevolgen van dien. Dat het pinaren voor velen al aangebroken is behoeft geen al te groot betoog.  Met een wisselkoers voor de Amerikaanse dollar die binnen de tien dagen van rond de 5 SRD voor een Amerikaanse dollar met raketsnelheden is gestegen naar ruim SRD 6.40,- en meer voor een Amerikaanse dollar, heeft enorme consequenties voor de koopkracht van de doorsnee Surinamer. Die kon al met de devaluatie nog maar heel moeilijk de eindjes aan elkaar knopen. Door deze wisselkoersstijgingen is het ronduit afgelopen en is het nog nauwelijks mogelijk te overleven. Ook de groothandel heeft al ingezien dat voor dit soort wisselkoersen en een aanhoudende schaarste aan dollars en euro’s het geen zin heeft goederen te importeren, omdat de producten onbetaalbaar zullen zijn voor de doorsnee burger en op de schappen zullen blijven liggen. Ook de kleinhandelaar zal niet in staat zijn ze te slijten en geneigd zijn veel minder goederen af te nemen. De welgestelden en zeker de kleinste groep binnen de samenleving, zal dan wel in staat zijn te kopen, maar daar kunnen zowel groothandel als detailhandel niet van leven. Dus behalve dat het volk thans pinaart, zal er op niet lange termijn bij het aanhouden van de importstop door de groothandel schaarste ontstaan op de markt en de supermarkten. Deze regering Bouterse heeft ook niet de middelen om het importvolume van de groothandel op te vangen. Daar heeft ze eenvoudigweg niet voldoende vreemde valuta voor en ze ontbeert een uitgebreid en goed functionerend distributiesysteem. Zijn wij dan toch weer op weg naar situaties uit de jaren tachtig waarbij wij zullen moeten aankijken tegen lege schappen en een zwarte markt waar goederen wel te krijgen zijn en dan wel voor een dubbele prijs? Gaan wij naar Venezolaanse toestanden waarbij er helemaal geen goederen op de schappen te zien zijn?  Het is wel heel merkwaardig dat we dit soort toestanden altijd hebben gehad met een regering bestaande uit Paars en een paar aanhangende partijtjes. Wederom na de jaren tachtig en de periode 1996-2000 hebben de kruktu anu en lang finga exponenten van Paars, dit land in de grootste financiële economische en monetaire rotzooi doen belanden. Steeds wanneer een NDP- regering het voor het zeggen heeft, krijgen we devaluatie, inflatie een lege staatskas, wanbetalingen, inflatoire financiering van het overheidstekort en een volledige chaos wanneer ze eenmaal weggestemd is. Nu hebben we voor de zoveelste keer hetzelfde liedje en dit keer in veel ernstiger mate dan voorheen omdat de inkomsten van Staat zowel in vreemde valuta als in SRD zwaar zijn teruggelopen. Door  het doorvoeren van allerhande fiscale maatregelen en verhoging van directe en indirecte belastingen komt ze er ook niet, omdat het volk al grotendeels kaalgeplukt is door de government take en verhoging van tarieven voor stroom en water.  Thans worden mensen die huur in valuta moeten betalen en een aflossing hebben lopen bij de bank voor hun pas aangeschafte auto nog verder geterroriseerd, want de aflossingen zijn veelal in dollars overeengekomen. Steeds meer SRD neertellen om aan de dollars en euro’s te komen en dat kunnen zovelen niet meer.  Het wordt dus nog verder pinaren en daar hebben de meesten thans schoon genoeg van, omdat ze nu vrijwel allemaal beseffen dat het bij het voeren van prudent financieel en monetair beleid nimmer zover had hoeven komen. En niemand moet ons nog komen vertellen dat  het allemaal komt ten gevolge van een crises in het buitenland.  Het is inderdaad zo dat er minder verdiend wordt aan de aardolie-inkomsten van Staatsolie of uit de goudsector, maar er was een periode tussen 2012 en 2014 dat er bakken geld binnenstroomden uit beide sectoren en men toen niet gezorgd heeft voor een garantiefonds waar we in moeilijke tijden, zoals die we nu doormaken, op terug kunnen vallen. Men deed op grote schaal aan verkwisting en had helemaal geen oor voor het sparen in een dergelijk noodfonds. Toen de prijzen voor aardolie per barrel met meer dan 50 procent kelderden en ook de goudprijs een duik nam, hadden we de poppen aan het dansen. Er was geen noodfonds, dus gingen we gelijk knabbelen aan de deviezenreserves van de Centrale Bank die een maand geleden waren gedaald naar iets meer dan 300 miljoen dollar. Hiermede zijn we al 300 miljoen gedoken onder een door de voormalige governor van de moederbank aangegeven kritieke grens. Door deze positie is de Centrale Bank ook niet meer bij machte te interveniëren op de markt en zo de SRD te verdedigen. De bank besloot dan ook de devaluatie door te voeren en daarmede werd een begin gemaakt met de ellende waarin we thans verzeild zijn geraakt. Om terug te komen op het zogeheten garantiefonds, zijn wij van Keerpunt ervan overtuigd dat een dergelijk garantiefonds ook geen soelaas zou hebben geboden, omdat we met een paars verkwistend kabinet te maken hebben.

Ook dat fonds zou met een enorme snelheid zijn aangesproken  en opgesoupeerd,  omdat we de attitude van de paarse kliek maar al te goed kennen. Tussen1996 en 2000 graaide men op een gegeven moment toch ook met de lange vingers in het pensioenfonds?  Dus garantiefonds zou slechts wat meer speling aan de verkwisters hebben gegeven.  Thans hebben we te maken met een uitermate kritieke situatie waar de machthebbers tot nog toe absoluut geen oplossing voor schijnen te hebben.  Lenen van 100 miljoen dollar zal niet zomaar gaan. We hebben namelijk een niet al te goede naam in het buitenland en als we dat geld dan toch te leen krijgen, zal men er strenge voorwaarden aan verbinden die zeker niet voordelig voor dit land zullen zijn. Korte aflossing periodes met een veel te hoog rentepercentage kunnen we gerust tegemoet zien na de slechte rating die onlangs  door Fitch aan dit land werd gegeven. We zijn heel erg benieuwd wat Standard and Poors  en Moody’s ons zullen aanrekenen voor rating. Dan komt nog het oordeel van de Wereldbank en het IMF. We mogen onze borst nu reeds nat beginnen te maken.  Dat ondernemers en werknemers er thans schoon genoeg van hebben en niet langer wensen te functioneren onder een kabinet dat duidelijk verlammingsverschijnselen vertoont, is overduidelijk. Er komen problemen voor dit kabinet. De ene werkneerlegging na de andere zal ze mee geconfronteerd worden en ze doet er dan ook verstandig aan met de allergrootste spoed maatregelen aan te kondigen die de wisselkoers omlaag kunnen brengen en de koopkracht van dit volk zullen verbeteren. Doet ze wederom nauwelijks of helemaal niets, dan zijn de consequenties voor haar. Het volk van Suriname heeft nou eenmaal het echte heft in handen.