Multinational Alcoa stopt per heden alle productieactiviteiten van dochtermaatschappij Suralco en houdt na 99 jaar de Surinaamse bauxietsector voor gezien. Hoewel op de valreep en door parlementaire interventie de Memorandum of Understanding (MoU) tussen het bedrijf en de Staat is ingetrokken en voor vandaag een spoedvergadering van De Nationale Assemblee over dit onderwerp is uitgeschreven, wordt slechts ijdele hoop gekoesterd. Inmiddels zijn alle toponderhandelaars van Alcoa die betrokken waren bij de MoU met de regering al uit het land vertrokken, geeft het management taal noch teken, zijn de deuren van de aluinaardeplant dichtgetrokken en is de ontmanteling al begonnen. Het is niet duidelijk wat DNA precies nog uit de bus wil halen, maar inmiddels zijn de aandelen van Alcoa zwaar gekelderd, is enkele dagen geleden besloten de multinational in twee grote publieke ondernemingen op te delen en is 67 miljoen aandelen overgegaan in het beleggingsfonds Elliott Associates. Vanuit de leiding van Suralco zijn er al geruime tijd geen formele medelingen meer gedaan en vandaag zijn degenen die jarenlang hun krachten hebben gegeven aan Suralco, naar de plant getrokken, waar de productie is stilgelegd en geen enkele activiteit meer is te bespeuren. Diverse werknemers gaven aan geen goed gevoel te hebben als ze naar de gesloten plant staarden, en gaven geëmotioneerd aan nog graag te willen doorwerken omdat zij een gezin hebben te verzorgen. Er wordt steen en been geklaagd over de zwakke onderhandelingen die de overheid heeft gevoerd, voorts zijn met name de werknemers van contractors van Suralco erg ontevreden over de karige voorzieningen die hun worden geboden. Suralco is billijk geweest, zo zijn bijvoorbeeld tijdens de afhandeling met de contractors lonen op basis van SRD 30 per uur in acht genomen. De contractors willen hun werknemers echter afschepen met afhandelingen waarbij uitgegaan wordt van minimumlonen van SRD 8 per uur.
Het gaat om ruim 2500 werknemers die bij acht contractors van Suralco emplooi vonden. Vanuit de vakbeweging wordt benadrukt dat er geen spanningsveld met Suralco is. Suralco komt zijn (financiële) verplichtingen wel na jegens de contractors, maar die houden zich op hun beurt niet aan de afspraken met de werknemers, die door hen met een fooi worden afgescheept. In de afgelopen periode hebben contractorbazen moedwillig individueel onderhandeld met de werknemers, waarbij die gechanteerd werden om – in ruil voor een akkoord tot ontslag – een afkoopregeling te ondertekenen. Wie niet ondertekende, kreeg gelden waar men recht op heeft, niet uitbetaald. Men stoort zich enorm aan het disrespect van de contractors jegens de werknemers en het feit dat arbeidswetgeving overboord wordt gegooid.
