De Wet op de Jaarrekeningen, het Wetboek van Koophandel en de Comptabiliteitswet verplichten samen vrijwel iedere parastatale organisatie tot een behoorlijke financiële verslaglegging, minstens één keer per jaar, grofweg een half jaar na afsluiting van het boekjaar. Het nalaten daarvan is niet alleen een strafbaar feit, het is een rechtsvermoeden van wanbestuur. Volgens het regeerakkoord zou het niet bij dat wettelijk minimum blijven. Erkend werd, dat er een periode voorafgegaan is van geen transparante verslaglegging en bestuur door dit soort organisaties, maar dat verbetering op komst was en dat er zelfs een evaluatie plaats zou vinden van parastatale organisaties, gericht op de vraag of deze niet beter als private ondernemingen voortgezet konden worden.

Drie fiscale jaren verder, moet het eerste jaarverslag voor de regeerperiode nog boven water komen voor onder meer: SLM, Grassalco, EBS, SWM, SPSB, VCB, STVS, ADEK, SZF, MM en RGD. De directie bij veel van die organisaties is er financieel niet op achteruit gegaan, terwijl leveranciers en personeel tijden van stilstand en krapte ervaren.

De staat heeft tegen de afspraken met het IMF in, subsidies verschaft en de regering heeft hem ertoe verplicht, kruiselings, zekerheden en financieringen te verschaffen.

En buitenlandse investeringen en leveranciers hebben bij de staat garanties kunnen afdwingen, juist door een beroep op het ontbreken van jaarcijfers bij bijvoorbeeld EBS. Zowel tegenover HPSG als tegenover OLIBIS heeft de staat Suriname zich in een positie gebracht, garant te moeten staan voor verplichtingen op bedrijfsniveau, omdat de EBS niet aan de wettelijke standaarden kon voldoen voor wat betreft verslaglegging. Een bijkomstigheid is dus niet alleen de onderhandelingspositie van de organisaties, maar ook de resterende partijen die financiering bereid zijn te overwegen. De zogenaamde Distressed Debt Investors en Vulture Capitalists cirkelen in de lucht boven onze parastatalen. Een vicieuze cirkel dreigt en is alleen te doorbreken, met de integriteit en moed, om verliezen niet weg te wuiven, wanbestuur niet onbestraft te laten en vals vertrouwen, gehuld in nevelen en struisvogelgedrag, te vervangen met sobere inzage in de droeve realiteit.

Bron: https://gov.sr/ministeries/ministerie-van-financien-en-planning/jaarrekeningen-staatsbedrijven-en-instanties/3/