Zelfs met zes drijvende productie-, opslag- en ontladingsschepen (FPSO’s) die op maximale productie draaien, zou slechts 7 procent van de jaarlijkse 150 miljoen ton aan emissies die door de bossen van Guyana worden opgeslagen, worden benut voor olieactiviteiten. Dit verklaarde de vicepresident van Guyana, Bharrat Jagdeo, onlangs tijdens een persconferentie.
De vicepresident reageerde hiermee op een kritische opmerking van BBC-journalist Stephen Sackur tegen president Irfaan Ali, waarin werd gesteld dat Guyana van een koolstofput naar een koolstofbom zou evolueren door de ontwikkeling van zijn oliebronnen, waarbij meer dan 2 miljard ton koolstof zou worden uitgestoten. Jagdeo weerlegde dit met krachtige tegenargumenten.
“Dit klopt absoluut niet. Als we kijken naar de cijfers uit de Milieueffectrapportages (MER) voor de vergunningen van de FPSO’s, wordt aangegeven dat de maximale uitstoot per FPSO 2 miljoen ton CO2 per jaar zou bedragen”, stelde Jagdeo.
Hoewel deze cijfers momenteel veel lager liggen, zelfs bij het gebruik van deze cijfers, benadrukte Jagdeo dat het gebruik van het koolstofvastleggingsbudget van de bossen nog steeds aanzienlijk laag is.
“Zelfs als we deze cijfers gebruiken, 2 miljoen ton per jaar en we zes FPSO’s hebben die ons tussen de 1,2 en 1,5 miljoen vaten olie per dag opleveren, komt dat neer op 12 miljoen ton CO2-uitstoot per jaar”, aldus Jagdeo. Met de wetenschap dat de Guyaanse bossen jaarlijks meer dan 150 miljoen ton koolstof uit de atmosfeer opslaan, zou 12 miljoen ton CO2 uit zes FPSO’s slechts 7 procent van de koolstofuitstoot uit de bossen vertegenwoordigen.
Jagdeo maakte ook het onderscheid dat de 12 miljoen ton CO2 die de Scope 1- en 2-emissies vertegenwoordigen. Zelfs als de impact van de Scope 3-emissies wordt toegevoegd, zou het gebruik van de koolstofvastlegging nog steeds laag zijn.
“Dus, hoe berekenen we dit? We hebben gekeken naar 1,5 miljoen vaten per dag van de zes FPSO’s over een periode van 365 dagen en dat vervolgens vermenigvuldigd met het koolstofgehalte, wat neerkomt op 40 kg CO2-equivalent per vat, en dat geeft ongeveer 24,7 miljoen ton per jaar”, legde de vicepresident uit.
Hij benadrukte dat Guyana volgens de boekhoudconventie van de Verenigde Naties voor emissies, geen rekening hoeft te houden met Scope 3-emissies, aangezien deze niet aan land worden verbrand. ‘’Maar zelfs als dit zou worden toegevoegd, zouden de emissies van Scope 1, 2 en 3 nog steeds slechts 25 procent van de jaarlijkse koolstofvastlegging door de bossen voor hun rekening nemen’’, zei Jagdeo. Uiteindelijk concludeerde hij dat Guyana een koolstofput zal blijven, zelfs bij piekproductie.
