Romantici en critici zijn tot elkaar veroordeeld sedert de tijden dat Henry VII met Elizabeth of York trouwde om de Britse burgeroorlog ten einde te brengen of daarvoor, Julia Ceasar, met het huwelijk van dochter van Julius, met zijn aartsrivaal Pompeius, hetzelfde beoogde. Als jonge weduwe, treurde ze een paar jaar later met krokodillentranen om de onthoofding van haar dierbare echtgenoot, ten teken van toewijding van de geallieerde diplomatieke relaties aan haar vader. In Suriname luidden de huwelijksklokken evenmin zonder politieke schaakzetten of gevolgen voor de staatskas.

Tot op zekere hoogte hebben politieke leiders na Venetiaan, dit zelf in de hand gewerkt. Het is Bouterse geweest die het eerst nodig vond, financiële voordelen en privileges aan de First Lady rechtstreeks toekende. Financiële voordelen, die met terugwerkende kracht, ook aan Lady Venetiaan voorgehouden werden, die daar vriendelijk voor bedankte en daar impliciet mee kenbaar maakte, hoe de oud-president dacht, over privileges, publieke dienstbaarheid en het gezin. Wakapassi’s en ‘eenmalige gebeurtenissen’ daargelaten, ontstond ergens voor, tijdens of kort na de wisseling van de wacht een heus ‘Instituut van de First Lady’ voor sociale, communicatieve, voorlichtende, bijstands- en hulpverlenende activiteiten van uiteenlopende aard op een verscheidenheid van gebieden. Een instituut dat in ieder geval over voldoende budget, patronage en politieke invloed beschikt, om op staatskosten of middels ‘donaties’ (waarvan de comptabele en budgettaire verantwoording geen openbaarheid van bestuur genieten) zichtbaar en merkbaar is voor de Surinaamse burger. Ruimer, luxueuzer en luider dan bijvoorbeeld de Rekenkamer of de Centrale Landsaccountant Dienst, CLAD. Was bijvoorbeeld de Anti-corruptie Commissie ingesteld met de haast waarmee het ‘Instituut van de First Lady’ actief werd, dan waren het vermogen en inkomen van de regeringsleiders, vastgelegd en verifieerbaar, zodat wij wisten wie rijker of armer werd ‘tijdens’ het besturen van Suriname. Niet dat het een belemmering zou zijn geweest voor het gezin Santokhi: behalve de president zelf, voor wie de coalitie bezig is verdere voorzieningen en privileges goed bij wet vast te leggen, hebben zijn dochter en zoon, zonder te hoeven trouwen, zich al een weg naar de nationale loonlijst weten te banen, zodat er geen twijfel over bestaat of het de echtgenote op eigen kracht zou zijn gelukt.

Een breed lachende Santokhi, riep tijdens de transitieperiode nog geen First Lady te hebben, maar het publiek te informeren als dat zou wijzigen, rectificeerde met een bliksemhuwelijk, dit alles daags na inauguratie. Mevrouw Santokhi-Seenacherry werd een alom aanwezig fenomeen en kosmopoliet in reisfrequentie op een wijze die Suriname niet eerder had meegemaakt, met lederwaren van een waarde die het inkomen van de president, meervoudig te boven gaan.  De huwelijksbellen klinken ook voor vicepresident Brunswijk en zijn langdurige metgezel, mejuffrouw Cairo. De vader, grootvader en burgervader is ruimhartig op tijd voor de verkiezingen van 2025, om niet tijdens de verkiezingscampagne om een First Lady verlegen te zitten. Na decennia van ondersteuning, waar binnen een groei werd doorgemaakt van militair naar voortvluchtige van de wet, van rebellenleider naar politicus, van eendagsvoorzitter van de assemblee naar vicepresident, glinsteren in de ambitieuze ogen van de bruidegom, de ambtsketen en het Paleis. Met iets meer legitimiteit in burgerlijke status, na maart 2024.