Onlangs ontstond in het parlement een discussie over het verstrekken van grote lappen grond aan derden. Onderzoek heeft uitgewezen dat de aanvraag voor grote arealen grond sterk is toegenomen, vooral onder de noemer van stichtingen. Mensen richten vandaag een stichting op en willen morgen een aanvraag doen voor vele hectaren grond. Dit is trouwens geen nieuw fenomeen en was reeds begonnen onder het bewind van de Pertjajah Luhur (PL), die toen de scepter zwaaide op het ministerie van Grondbeleid en Bosbeheer (GBB). Er is toen flink gesjoemeld met grote lappen gronden. Zelf het terrein waarop het partijcentrum staat te Beekhuizen, was eens een punt van discussie en kritiek.

Maar de vraag is, hoe kunnen mensen enorme lappen grond aanvragen zonder dat zij een goed plan overleggen. Je kunt niet zeggen dat je aan grootschalige landbouw gaat doen maar je hebt geen startkapitaal. Men moet nu gaan vragen naar een plan van aanpak of documenten kunnen overleggen van de bank, dat er een aanvraag of een lening loopt. Men moet nauwkeuriger te werk gaan. Je kunt geen hectaren afstaan aan iemand die geen kapitaal heeft.

Op zo een manier stimuleren we zeker geen productie. Of mensen die zogenaamd twee koeien laten lopen op vele hectaren grond. Al dat soort zaken moet nu tot het verleden gaan behoren.

Geen wonder dat men de vrije ruimte heeft deze grote arealen, die men bovendien ook nog gratis heeft gekregen, door te verkopen of te verkavelen en dan perceelsgewijs verkopen aan de ‘kleine’ man. Het wordt tijd dat de overheid zaken gaat  herzien als het gaat om percelen bestemd voor de landbouw. Men zou er in feite voor moeten betalen, want de bedoeling is dat ze op de lange termijn toch eraan gaan verdienen.