Niet lang na het aantreden van het kabinet onder leiding van Chandrikapersad Santokhi, vertrok de laatstgenoemde voor een officieel bezoek aan het buurland Guyana. Niet lang na dit bezoek werden plannen onthuld over de bouw van een brug over de Corantijn, om de ‘goede buren’ met elkaar te verbinden en wel in het voordeel van beide landen. We zijn inmiddels meer dan drie jaar verder en gaan in de richting van nieuwe algemene vrije en geheime verkiezingen voor volksvertegenwoordigende lichamen. In al deze ruim drie jaar na het aantreden van het voormelde kabinet, is men intensief bezig geweest met de regering in Georgetown, en wel voor het bekokstoven van de uiteindelijke bouw van de zo gewenste brug tussen beide landen. We bespreken nadrukkelijk over het bekokstoven van dit toch wel megaproject, dat honderden miljoenen moet gaan kosten, omdat de regering van Suriname tot op heden zeer summier mededelingen heeft gedaan over deze veelbesproken brug zonder aan te geven, hoeveel geld precies met de bouw gemoeid zal zijn, wie het project gegund zal krijgen en hoe het uiteindelijk met de financiering zit. Vanaf het prille begin, toen de wilde plannen over de bouw van de oeververbinding over de Corantijn  bekend werden, hebben we gelijk gesteld dat de regering veel te hard van stapel loopt, gezien de enorme financiële problemen waarmede dit land zat en nog steeds zit en dat er veel belangrijker prioriteiten waren en zijn, waar men ten eerste naar moest en moet kijken, alvorens aan een project te beginnen dat honderden miljoenen dollars zal moeten kosten. Maar niet alleen zit dit kabinet vol hardlopers, maar is ook doorspekt van hoogvliegers, die niet denken aan de uitgaven en hoe bepaalde zaken gefinancierd zouden moeten en of kunnen worden.

Al ruim drie jaar leutert men over de bouw van een brug naar het buurland, dat we zeker niet moeten zien als een al te goede vriend, want het houdt al zeker langer dan een halve eeuw, een groot gebiedsdeel van ons land militair bezet. Op dezelfde wijze doet het dat met een gebied dat vermoedelijk de Bolivariaanse Republiek Venezuela toebehoort. Maar goed, voor deze grensconflicten is dit kabinet blind en schaart zich ook in de grenskwestie Venezuela-Guyana onverbloemd achter Guyana, terwijl ditzelfde land ons gebied Tigri bezet blijft houden. Naar dit land wil men een brug gaan bouwen, terwijl  het een keihard feit is dat we momenteel straatarm zijn en lokaal en internationaal, vol enorme schulden zitten. Het is inmiddels voor Keerpunt duidelijk, dat de brug over de Corantijn een prestigeobject is van de regering Santokhi. Bosje bouw broki’s, dus we moeten een nog grotere civiele prestatie neerzetten, al was het maar om politieke opponenten de loef af te steken.

Maar je hebt geen geld en bent platzak. Maar we hebben er zo vaak op gehamerd dat als er toch een brug moet komen in het kader van betere verbindingen tussen beide ‘bevriende’ landen, het een totaal Surinaamse brug dient te worden en ook geheel onder onze jurisdictie dient te vallen. En juist daarover schijnt men te vallen, omdat de Guyanezen daar niets over wensen te horen, vooral niet als ze financieel zouden bijdragen. De Guyanezen mogen hun dollars in de zak houden, want ze moeten op geen enkele wijze bemoeienis hebben in de brug, want die komt eventueel op ons grondgebied te staan, dus wegblijven jullie Guyanezen. Dan speelt natuurlijk ook de financiering waarop de gehele boel dreigt te bossen. Er dient toch een voorfinanciering te komen, want Suriname heeft geen geld en de Guyanezen zijn ook niet happig om nu honderden miljoenen via een bepaalde regeling ter beschikking te stellen. Ze zijn met tal van andere civiele en infrastructurele projecten bezig en die slokken heel wat oliedollars op. De bruggenbouwers die in aanmerking zouden kunnen komen, zijn Ballast Nedam uit Nederland en een Chinese scheepsbouwer. Maar beide weten dat Suriname platzak is en wenst hoog te vliegen zonder geld. Dus eerst jullie centjes regelen Suriname en Guyana, dan praten we verder. De Chinezen zouden best de brug kunnen en willen bouwen tegen misschien gunstiger voorwaarden, maar dan begeven we ons als land nog strakker in de Chinese worggreep die versterkt zal worden door een schuld van nu reeds meer dan  500 miljoen dollar exclusief de boeterentes, omdat we maar niet goed over de brug komen wegens gemaakte afspraken.

De bouw van de brug is dus momenteel in slow motion beland en we zoeken naar geld. Maar wie is thans bereid honderden miljoenen te lenen voor de bouw van een niet direct noodzakelijke oeververbinding met Guyana, een land dat nog steeds in een groot spanningsveld verkeert met zijn westelijke buur Venezuela. Keerpunt is en blijft van mening dat onder deze omstandigheden en met de enorme financiële vraagstukken waarmede dit land kampt, het een absurditeit betreft op korte termijn met een dergelijk reusachtig civiel project te beginnen.

Regering, kopen jullie samen een megaveerboot, is veel goedkoper en kan de grensoverschrijdende criminaliteit ook beter beheersbaar houden.