Volgens vicepresident Ronnie Brunswijk blijven de prijzen op goederen in de winkels maar toenemen. Voor de grote groep sociaal zwakkeren wordt het steeds moeilijker producten te kopen in de winkels. Waar je vroeger met SRD 500 een aantal tassen kon vullen, kan je nu niet eens één tas vullen. Voor dit vraagstuk schijnt er maar geen oplossing te kunnen komen, stelde Brunswijk. Intussen zijn ook de prijzen van groenten onbetaalbaar geworden. Mensen kunnen zich al helemaal geen zaken als tomaten en peper meer permitteren. Ouders kunnen nog met moeite een bordje eten op tafel zetten voor het gezin.

Moeten mensen eerst beginnen te sterven van de honger alvorens zaken serieus zullen worden genomen? Prijzen vliegen de pan uit, maar geen enkele instantie die ingrijpt. De vorige minister van Handel en Industrie moest al heel gauw plaats maken toen de prijzen begonnen te stijgen. Echter zien we vanwege de regering geen enkele beweging om maatregelen te treffen tegen de huidige toename in de prijzen voor goederen en diensten.

Maar ook de sociale steun laat op zich wachten. De gemeenschap heeft nu hulp nodig. Waar blijven thans de pakketten zodat mensen januari, de meest lange maand van het jaar, kunnen overbruggen? Waarom zijn er vanwege de regering geen maatregelen getroffen? Of gaan we weer wachten totdat mensen op straat komen?