Minister Albert Ramdin van Buitenlandse Zaken, International Business en Internationale Samenwerking zegt al geruime tijd dat als het gaat om de grens tussen Suriname en Guyana, tot aan de linkeroever bij laagwater, van Suriname is. Ook is de minister van mening dat de bouw van de brug over de Corantijnrivier geen discussiepunt moet zijn, maar er zouden volgens hem wel gesprekken worden gevoerd met de Guyanese regering, zodat er geen misverstanden ontstaan.

Deze gesprekken zouden reeds hebben plaatsgevonden, alleen vragen wij ons af, waarom wij tot op heden niets over de uitkomst hebben gehoord.  Wij weten al enkele weken dat de Guyanese regering haar handen vol heeft met het dispuut naar aanleiding van het Essequibo-gebied en dat zij waarschijnlijk minder interesse toont voor Suriname en de bouw van de Corantijnbrug.

Ook hebben onze regeringsleiders zich afgelopen week heel vriendschappelijk of misschien naar onze mening kwetsbaar, opgesteld tegenover de Guyanese leiders, want zij staan bij elk fotomoment tijdens de COP 28 bijeenkomst nog net niet hand in hand. Het tafereel is zeer opmerkelijk en wij vragen ons af, hoe de regering denkt te onderhandelen met betrekking tot deze kwestie als zij zich als ‘mati’s’ opstelt.

Volgens Ramdin moet het gesprek over de brug over de Corantijnrivier heel specifiek zijn, omdat Suriname daarover duidelijkheid moet hebben. Maar wij vragen ons af hoe je dat gescheiden kan houden, en dan ook niet praten over de grens tussen Suriname en Guyana. De hele situatie over het Tigri-gebied wordt steeds aan de kant geschoven en wij vinden dat allesbehalve slim. Hoe kan je praten over de brug over de Corantijn, maar niet over Tigri?  Want als je als regering van mening bent dat de grens loopt tot aan de linkeroever bij laagwaterstand, dan is het Surinaams grondgebied en dan moeten we dat ook in dit stadium aanhalen en niet doen alsof wij struisvogelpolitiek spelen.

Enkele weken terug werd bekend welke bedrijven voldoen aan de eisen om de brug over de Corantijnrivier te bouwen die Suriname en Guyana met elkaar zal verbinden. Het traject is dus nu zover, dat er zal worden gekeken naar alle andere aspecten, in de eerste plaats de kosten. Deze partijen hebben geen Public-Private Partnership (PPP)-model aangeboden, want dat is een zeer kostbare zaak. Zij hebben een bod gedaan om te bouwen. Suriname zal de brug moeten managen en onderhouden.

De vraag die wij willen stellen, is of de regering wel beseft dat wij geen kaas hebben gegeten van onderhouden in de afgelopen jaren. We kunnen tal van voorbeelden aanhalen, waarvan de J.A. Wijdenboschbrug er een van is.

Er wordt steeds geroepen dat het ‘onderhoudsvrij’ is voor zoveel jaar, maar zal je niet even een inspectieronde doen, voordat er iets mocht gebeuren? Ook kunnen wij van Keerpunt met gemak een aantal panden van de overheid aanwijzen die nog net niet instorten. Als het niet aan de IDB, PURP enz. lag, waren alle historische panden al verdwenen uit Paramaribo.

De grens met Guyana en gevestigde shared responsibilities in entiteiten, zijn overigens tot nu toe geen onverdeeld succesverhaal. Wat betreft Canawaima is namelijk ook het nodige aan de hand en een sterk, herkenbaar, deskundig en standvastig bestuur ten gevolge van de betrokkenheid van beide landen, is geen garantie gebleken.

Het bouwen van een brug is één ding, maar wij vinden nog steeds dat alle zaken zoals het Tigri-gebied moeten worden besproken en dan pas praten over een brug. Meerdere deskundigen hebben zich al uitgesproken hierover en gesteld dat de bouw van de brug over de Corantijnrivier, die Suriname en Guyana zou moeten verbinden, zal afhangen van de kwestie Tigri.

Keerpunt is van mening dat de Surinaamse regering op haar hoede moet blijven voor de manier waarop Guyana zich opstelt, vooral als het gaat om de kwestie van het Tigri-gebied. De Guyanezen houden nog steeds vol dat het Tigri-gebied behoort tot hun grondgebied en wij moeten niet doen alsof onze neus bloedt, omdat de regering coûte que coûte een brug wil hebben op haar naam. Dit is de enige reden waarom dit plan met zoveel energie wordt voortgezet en als je niet uitkijkt, heet die brug straks ook nog de ‘Chandrikapersad Santokhi brug’.

We zijn niet op ons achterhoofd gevallen, daarvoor zijn wij te alert.

In die tussentijd spelen onze regeerders met vuur en zullen zij zelfs een deal met de duivel aangaan om dit plan te verwezenlijken, vooral nu Guyana zwemt in het geld. De Guyanezen denken, misschien vanwege de backing die zij internationaal verwachten, daarom ook dat zij Venezuela nu aankunnen, maar ze zouden weleens lelijk op hun neus kunnen kijken, want ook Venezuela handelt niet in een internationale leegte, maar in een spanningsveld dat breder is dan de twee landen onderling. Teki ai luku.