De Venezolaanse regering onder leiding van Nicolás Maduro, laat duidelijk zien zich niet te storen aan de uitspraak van het Internationaal Gerechtshof in Den Haag, over het grensdispuut tussen Venezuela en Guyana. De  jongste handelingen van de Venezolaanse regering houden in dat het gebied wordt overgenomen en zelfs gerekend tot Venezolaans gebied. Of Maduro militair zal willen handelen door Essequibo met geweld over te nemen, is niet duidelijk, maar zou wel de volgende stap kunnen inhouden. Maar Maduro en zijn chavistische volgelingen moeten daarna wel rekening houden met zwaardere economische sancties en verdere isolatie van Venezuela. Dat hij de CARICOM tegen zich heeft, is niet vreemd, omdat de meeste CARICOM-landen vroegere kolonies waren van het Verenigd Koninkrijk en grotendeels nog tot het Britse Gemenebest kunnen worden gerekend. Maar  waar vooral de Guyanezen rekening mee moeten houden, is dat Essequibo een zeer emotionele aangelegenheid is voor de Venezolanen, omdat die ervan uitgaan dat het gebied door te Britten onder zeer valse voorwendselen is geroofd in de koloniale tijd. Maar niet slechts Venezuela werd benadeeld door de Britten.

Ook van Brazilië werd het zogeheten Pirara-gebied in Noordwest-Brazilië aan Brits Guyana toegevoegd. En we mogen natuurlijk de delta Tigri van Suriname niet uit het oog verliezen. Dat vooral  Venezuela nu, na 124 jaar, bereid is tot het uiterste te gaan,  mag niet als vreemd worden gezien. Maduro en zijn regiem zijn niet bepaald geliefd in het westen,  maar als het om Essequibo  gaat, staan wel vrijwel alle Venezolanen achter Maduro en zijn  annexatieplannen. Of Maduro militair geweld wenst aan te wenden, is nog niet gebleken. Wat de Venezolaanse regering wel kan doen, is overgaan tot totale destabilisatie van het gebied door regelmatig militaire speldenprikken aan de buur te geven. Ontregeling van de gehele Guyaanse economie zal daar zeker het gevolg van zijn.  Investeringen in het land zullen in de koelkast geplaatst worden en ook zullen de oliemaatschappijen die in het Essequibo-gebied werkzaam  zijn, hun activiteiten stoppen als er maar één schot valt en werkers in deze sector in gevaar zouden kunnen komen. Hiermede  zetten Maduro en zijn regering, wel Guyana onder zware druk.  Wat niemand uit het oog mag verliezen: de kwestie Essequibo zal nimmer door Venezuela losgelaten worden. Indien Maduro toch tegen alle consequenties in tot militaire actie over zal gaan, zal dat ongetwijfeld gevolgen hebben voor de economie van Guyana en zullen ook wij daar last van krijgen, omdat ook TotalEnergies en Apache niet snel zullen overgaan tot exploitatie  van de olievoorraden voor onze kust.  In deze kwestie is er onzes inziens geen sprake van een win-winsituatie voor de beide kemphanen,  want het gaat om een reusachtig gebied en beide landen beweren, dat het tot hun territoir behoort.  Binnen korte termijn zal wel blijken  wat de volgende stappen van de Venezolanen zullen zijn. Guyana is ten ene male niet opgewassen tegen het Venezolaanse leger. Georgetown  rekent op militaire assistentie van de Verenigde Staten van Amerika, maar daar zit ook weer een bepaald gevaar aan.  China en Rusland kunnen ook besluiten Caracas te gaan ondersteunen en dan wordt het wel heel moeilijk voor Guyana en ook voor ons als buurland.  We dienen allemaal te weten dat het om de natuurlijke hulpbronnen in het Essequibo-gebied gaat en dan vooral de aardolie, waar Venezuela op aast.   Velen vragen zich dan ook af of bepaalde natuurlijke hulpbronnen moeten worden gezien als zegen of als vloek. Dat zal zeker in de toekomst blijken.  De Guyanezen zitten nu wel met een enorm vraagstuk en een heel gevaarlijke expansionistische buurman.