De president heeft de politieke beschouwingen geleid en geopend met een gepaste toon van respect voor de slachtoffers en nabestaanden van de Matawai-ramp. De thema’s van duurzaamheid en hervorming, hebben verder aandacht genoten in de toespraak. Duurzaamheid past bij het milieu gekleurde reisschema van de president en diens kabinet in recente maanden.

Na een partijpolitieke vertelling over de geschiedenis, die tegen revisionistische geschiedvertelling aanleunende, maakte de president het vertrouwen van de burger in de regering en omgekeerd bespreekbaar. Curieus genoeg, vervolgde de president dit met een verwijzing naar inflatie die verwacht is te dalen, na twee recordjaren van hyperinflatie. Hyperinflatie die de financiële sector nauwelijks in staat stelt, over de moeilijke jaren te rapporteren, met achterstanden in de jaarcijfers bij de grotere instellingen, laat staan vooruit te plannen.

Het is dan ook frappant, dat de president blijft volhouden, dat het Herstelplan 2020-2022 een succes te noemen zou zijn. Aanzienlijk veel tijd werd besteed aan de omstandigheden en het verleden, voorafgaand aan de regering. De achteruitkijkspiegel, bleek ook nu weer groter en scherper, dan de voorruit. Want het horrorverhaal tot 16 juli 2020 was van cijfers voorzien. Maar de resultaten van het herstelplan, geenszins.

Ook het sociaal programma, werd in de meest algemene bewoordingen geschetst.

Koopkrachtversterking werd cijfermatig onderbouwd en bovendien, haalbaar en aan de hand van een tijdlijn voorgelegd, waarvoor de president en de regering, in geval van realisatie, wel degelijk waardering toe dient te komen.

Het buitenlandbeleid als besproken, gaf De Nationale Assemblee geen gelegenheid om op kenmerkende issues, zoals het grensgeschil, de massa-immigratie uit Latijns-Amerikaanse landen en Haïti, en het Gaza-conflict, de intenties of de beleidsdoelen van de regering, te begrijpen. Wetgeving, noch budget, werden impactvol voorgelegd, noch werd een blauwdruk naar voren gebracht van wie volgens de president onze bondgenoten zouden moeten zijn en wie kritisch te bejegenen. Opmerkelijk, nu zowel hij als het ministersteam, veel vlieguren weiden aan de internationale levensstijl. Het zou te betreuren zijn als de onderliggende gedachten en doelstellingen, voor het hoogste college van staat, vertroebeld zouden zijn, na de toespraak van de president.

De president heeft De Nationale Assemblee gewezen op het belang van voorkomen van blacklisting en hetgeen van de zijde van het college dringend vereist is. Het is aan alle sectoren en actoren, om deze inspanning te leveren en getuigt van nationaal leiderschap, de urgentie hiervan, aan alle staatsmachten te doen doordringen. De president heeft behalve deze toespraak, meer gelegenheid, met name de private sector en de financiële dienstverleners ertoe aan te zetten, dit meest vergaand punt, prioriteit te geven in beleidskeuzes.

Het bijkomende stuk uitleg van grondconversie, was noodzakelijk. Een verdergaande informatiecampagne, kan bijdragen aan beter begrip en spreiding van kansen. Dicht daaraan gerelateerd, is huisvesting, tijdens de toespraak, naar voren gekomen, met de markante belofte van 6000 woningen. Zoals het lid Jogi achteraf aangaf, is woningbouw in de twee jaren voorafgaand, voornamelijk volkshuisvesting, geen succes van deze regering gebleken. Ook maar 10% van het gestelde doel realiseren, zou het electoraat waardering kunnen brengen voor de regering in een verkiezingsstrijd die niet ver weg ligt.

De actielijst van meer dan twintig af te ronden projecten, is indrukwekkend en zou, ook in dit geval, bij realisatie van slechts een gedeelte, de president en zijn regering positioneren voor een sterk optreden bij de stembus. Keerpunt zal vergeven worden, voor een afwachtende en observerende houding, omdat de voorafgaande jaren, beloften van gelijke poëzie hebben gekend, maar het proza van nakoming, het daarbij niet gered heeft.

A.A.