De verschillende overkoepelende vakorganisaties hebben hun leden opgeroepen tot acties tegen de regering, om zo haar te dwingen bepaalde fiscale verhogingen terug te dringen, meer geld aan werkers te betalen en de belastingvrije grens aan te passen, zodat werkers minder van hun loon op maandbasis hoeven af te dragen. Er wordt tot nog toe met de regering gesproken om tot een bevredigend resultaat te geraken, vooral voor de werkers in de publieke en particuliere sector. De overheid heeft toegezegd, de verhogingen op de nutsvoorzieningen en kookgas  nog even aan te houden, maar de BTW-verhoging op brandstof niet terug te zullen draaien, omdat die bij wet is vastgelegd. En juist tegen deze verhoging zijn de werkers het meest gekant. De overheid beroept zich erop, dat ze de verhoging op brandstof via een BTW-verhoging het hardst nodig heeft, anders kan ze haar werkers aan het einde van de maand niet betalen. De vakbonden zijn evenwel van mening, dat de overheid het geld moet gaan halen door middel van belastinginning bij de grootverdieners uit de goudsector, de houtsector en in het bijzonder de casino’s, die volgens de vakbonden, veel te weinig betalen aan de fiscus. Binnen de overheid en overduidelijk binnen DNA, zijn er lieden van de coalitie, die de casino’s in bescherming nemen, en dat het ook bij de vakbeweging bekend is, wie deze zogeheten casino-ambassadeurs zijn. Er gaan zelfs geruchten dat bepaalde lieden op de betaalrol van bepaalde casino-eigenaren staan. Los van deze vermeende verbondenheid, moet de overheid elke maand in staat zijn het geld dat men eist, op te hoesten. En dat kan alleen door meer belastingen te heffen, want de overheid haar inkomsten komen louter uit directe en indirecte belastingen en die lopen niet significant op. Er is eerder sprake geweest van een forse afname van overheidsinkomsten en daarom leende het vorige kabinet onder mini-ster Hoefdraad op Financiën en Planning, à la dol geld intern en extern, om bijvoorbeeld de ambtenaren aan het einde van de maand te kunnen betalen. Wanneer deze regering nu aankijkt tegen hogere looneisen, omdat we het allemaal zo moeilijk hebben met de hoge prijzen voor goederen en diensten, dan zal dat geld toch ergens vandaan moeten komen, willen we niet aan inflatoire financiering van de overheidstekorten gaan doen, zoals revo-exponenten en NDP-regeringen dat bij herhaling hebben gedaan, waardoor we nu al jaren met een niet ophoudende crisis zitten. Binnen de vakbeweging weet men ook heus wél, dat de inkomsten van de overheid niet bepaald een stijgende lijn vertonen en dat juist daarom, ze niet in staat is aan alle eisen te voldoen. Het heeft dan ook geen zin, steeds te staken en de straat op te gaan, in de hoop dat er toch nog wel ergens een potje zal zijn, waaruit de verhogingen betaald zullen kunnen worden. Minister Raghoebarsing heeft verklaard, dat het elke maand een passen en meten wordt om de ambtenaren op tijd te kunnen betalen. Dat was ook tijdens Telting en Hildenberg het geval. Door zeer doordacht prudent beleid, heeft dit tweetal ons door zeer moeilijke tijden gehaald en bij hun vertrek hadden we een monetaire reserve van meer dan 700 miljoen dollar. Het is begrijpelijk dat de vakbonden nu eisen op tafel leggen om een beter bestaan voor de werkers te realiseren, maar men moet ook rekening houden met de realiteit, en die is dat er niet veel financiële speelruimte is om aan alle eisen te kunnen voldoen. Zaak is wél, dat we met elkaar moeten blijven praten en voorkomen dat radicalen met verkeerde intenties, dit land in nog grotere problemen brengen. Dialoog zal altijd een betere oplossing brengen dan het veroorzaken van instabiliteit en nog meer ellende, die zeker door de werkende klasse nog zwaarder zal worden gevoeld. Confrontatie met welke regering dan ook, brengt ons nog verder van huis en het is allemaal al erg genoeg, wat zich nu in dit land voltrekt.