Wie het internationale en lokale nieuws op de voet volgt, zal gezien hebben dat het wereldwijd steeds moeilijker wordt om aan goede c.q. gezonde en betaalbare voeding te komen. De meest recente berichten geven aan, dat alle voedingswaren gemaakt met graan en mais, duurder zullen blijven en zelfs worden door de voortdurende oorlog in Oekraïne, dat een van de grootste graanleveranciers ter wereld is. En zodra de uitvoer van het graan uit dat land stagneert, stijgen de prijzen per ton internationaal, omdat de vraag gelijk veel groter wordt dan het aanbod. Ook voor Suriname heeft deze nutteloze strijd ernstige gevolgen voor de broodvoorziening, bamiproductie en ook voor de rotiliefhebbers. Ook de zonnebloemolie zal wederom in prijs toenemen per liter. Suriname zal zich dan ook moeten aanpassen en aan alternatieve voedingsbronnen moeten werken. De ouderen onder ons die de “revo” in de jaren tachtig hebben meegemaakt, weten dat er ook broodschaarste was en dat er pakketten moesten worden verdeeld, wilden de machthebbers toentertijd geen verhongering van de bevolking veroorzaken. In plaats van aardappelen werd er meer cassave geplant en gegeten en ook de lokale voedselvoorzienig werd op alternatieve wijze opgevoerd. We zullen gezien de crisis, die al langer dan tien jaar in dit land gaande is, meer moeten gaan planten en voor lokale consumptie afzetten. Meer bananen, meer aardvruchten, meer en goedkopere rijst – indien mogelijk voor de lokale consumptie – zal onvermijdelijk worden. Maar dan moeten we wel de nodige stimulans c.q. incentives van de overheid krijgen, want die ontbreekt momenteel op veel gebieden voor de agrarische sector. Voor de landbouw zal men kunnen werken aan de goedkopere import van landbouwchemicaliën en voor de veeteelt kan ook het nodige worden gedaan, want ook in die sector ontkomt men niet aan de zogeheten importcomponenten, die in vreemde valuta moeten worden betaald. Goed en betaalbaar voedsel heeft elk volk nodig om gezond productie te kunnen leveren, en daar moet veel aandacht aan besteed worden door de machthebbers. Zoals de tuin- en groot landbouwers momenteel worden behandeld en aan hun lot over gelaten, kan nooit leiden tot productieverhoging in die sector. Een volk heeft brood nodig en daar kan geen enkele regering omheen. We zullen daarom het dure graan moeten blijven importeren en het brood zal voor velen nu echt onbetaalbaar blijken. Daarom moet er hard gewerkt worden aan tal van andere voedingsmethoden en voorzieningen, om het volk toch nog redelijk te kunnen voeden. Hopelijk ziet de regering dit op tijd in en werkt aan oplossingsmodellen op het gebied van de voedselvoorziening, want het water staat velen in deze gemeenschap al geruime tijd tot aan de lippen.