Al enige tijd is gebleken dat veel mensen problemen hebben bij het claimen van hun opgelopen schade in het verkeer. Wat vroeger persoonlijk kon worden afgehandeld, blijkt nu digitaal te moeten. Onze seniorenburgers komen er helemaal niet uit, terwijl een ander deel al gauw gefrustreerd raakt door dit systeem. Alleen al bij het invullen van het schadeformulier blijkt het helemaal mis te gaan. Dit is in de praktijk geen eenvoudige klus gebleken, aangezien niet iedere betrokkene wenst mee te werken. Bovendien beschikken veel mensen nog niet over een geavanceerde mobiele telefoon waarmee je foto’s kan maken, hetgeen wordt vereist door de verzekering.

Moeten burgers nu het werk van de politie doen? Hoe zit het met de gevallen waarbij mensen niet mee wensen te werken, of een ander beeld scheppen van het verkeersongeluk? We moeten er rekening mee houden dat we leven in een gemeenschap, waar niet eenieder zijn of haar fout wenst toe te geven. Moeten benadeelden dubbel worden benadeeld, omdat de tegenpartij veel meer ervaring heeft, en een ander beeld wenst te schetsen van de situatie of misbruik wenst te maken van de onwetendheid van de tegenpartij? Bij velen ontstaat steeds meer het gevoel, dat dit systeem in het leven is geroepen, om verzekeringsmaatschappijen te bevoordelen, omdat benadeelden niet de lange weg wensen af te leggen en uiteindelijk zelf de kosten betalen.

Waarom kan men niet gewoon bij de balie terecht met zijn stukken en iemand spreken die de zaak snel afhandelt? Waarom niet een eenvoudiger formulier voor degenen die niet over de nodige ontwikkeling beschikt? Waarom geen informatie via de media? De huidige procedure is slechts aan het begin uitgelegd, terwijl de gemeenschap al jaren aan haar lot is overgelaten.