Veel personen binnen de publieke sector komen niet meer uit met het huidige salaris. Dit is te merken aan het feit dat de bonden stuk voor stuk met hun werkgever om de tafel willen gaan voor een loonsverhoging. Lidbonden binnen de overheid komen niet tot een bevredigend resultaat, omdat ze steeds erop worden gewezen, dat de middelen er niet zijn. Ze blijven er echter op aandringen, recht te hebben op een verhoging, aangezien de inflatie niet meer te dragen is en de verhogingen van goederen en diensten ze de das om doen. Uiteindelijk worden ze door de regering die de inflatie niet onder controle schijnt te krijgen, voor de rechter gesleept. Geen geld dus voor verhoging, maar wél voor de aanschaf van traangas. Dus men is wel bereid geweld te gebruiken tegen een verarmde gemeenschap? Hetzelfde geldt voor de uitrusting voor gewapende korpsen, die al enige tijd niet verstrekt kan worden, maar waarbij men wel een brief heeft kunnen richten aan het buitenland voor donatie van uitrusting, omdat men niet goed gekleed was tijdens de protestdemonstraties. Dus de regering is duidelijk doende zichzelf te beschermen tegen de gemeenschap. Zichzelf beschermen tegen mensen die haar daar heeft gezet en van wie ze verwacht, dat ze nog een zittingsperiode zal worden gegund. Terwijl ziekenhuizen ten onder gaan aan het tekort aan middelen en kinderen niet meer in staat zijn de school te bezoeken, omdat de bus tarieven drastisch zijn verhoogd, zoekt de regering niet naar een oplossing, maar investeert in zaken waar de gemeenschap totaal geen voordeel aan heeft. Er zouden toch speciale bussen ten bate van het onderwijs komen en gratis busritten voor scholieren? Waar zijn die gebleven? Maar we investeren om ook de protesterende jeugdigen met traangas te bestoken.