We hebben allemaal vanaf de lagere school redelijk leren rekenen en hebben vanaf de jaren tachtig van de vorige eeuw, kennis mogen nemen van onze wisselkoersproblematiek. Iedereen weet thans wat er gebeurt als de inwisselkoers van onze SRD ten opzichte van de dollar en euro hoger wordt.

We weten ook dat de goederen en diensten duurder worden en we als loontrekker minder kunnen kopen en ook armer worden, als er geen inflatoire salariscorrecties worden toegepast.

Ook weten we zo langzamerhand dat Suriname een groot deviezengebrek heeft. Of eenvoudig gezegd: er zijn zogenaamd niet voldoende euro’s en dollars om de importen van tal van goederen te bekostigen. Nou, Keerpunt is het daar niet helemaal mee eens, omdat  we tot op heden zien dat de meeste goederen die we dagelijks nodig hebben, gebruiken of consumeren, nog volop tegen een meer- of verhoogde prijs te krijgen zijn. Nou, hoe worden die goederen dan betaald, is een vraag die dan onmiddellijk bij degenen die een redelijk analytisch vermogen bezitten, wordt gesteld.

De goederen die van import afkomstig zijn, moeten toch aan de leverancier in het buitenland worden betaald met harde valuta en dat zijn dollars of euro’s? Dat kan via de bank door middel van een girale overboeking. Dat kan een kredietbrief bij een valutabank zijn of een contante overboeking op rekening van de leverancier. Maar volgens de berichten die Keerpunt regelmatig binnenkrijgt, heeft de bank niet voldoende vreemde valuta om voor al haar klanten girale betalingen in het buitenland te doen. Bovendien is het zo dat de banken vanwege de compliance regels, heel voorzichtig zijn geworden bij het open van kredietbrieven en contante betalingen. De banken willen namelijk niet beticht worden van betrokkenheid bij witwaspraktijken van lieden die zich bezighouden met misdadigheid, waaronder de grensoverschrijdende criminaliteit.

Dus het betalen van goederen via de banken aan de leverancier, gaat lang niet meer zo gemakkelijk als twintig jaar geleden. Buitenlandse correspondentbanken houden ons nauwlettend in de gaten. En toch worden er à la dol tal van goederen besteld, op een afwijkende manier in het buitenland betaald en vervolgens ingevoerd. Valt te raden met wat voor geld die importen worden gefinancierd.

Voor Keerpunt en vele anderen die zich met deze materie bezighouden, is het duidelijk dat heel veel informeel geld wordt gebruikt om verreweg de meeste importgoederen te betalen. Velen willen het niet zeggen of beamen, maar het is gewoon een feit dat informele betalingen, de economie voor een groot deel draaiende houden. Waar dat geld vandaan komt, valt te raden en de meesten weten ook wel wat de herkomst is. Het is dan ook niet vreemd dat het buitenland en vooral de Financial Action Task Force, FATF, ons nu nadrukkelijker in de gaten houdt en ons eigenlijk onder curatele stelt. Suriname doet er dan ook goed aan, er alles aan te doen, om het vermeende plakkertje van informele economie te verwijderen.

Het gaat om een zeer grote noodzaak, willen we ook serieuze buitenlandse investeerders binnenhalen. We willen toch zeker niet in het rijtje van schurkenstaten worden opgenomen?

We doen het al niet goed op de lijst van meest corrupte landen van deze planeet. We moeten daarom op serieuze wijze gaan werken aan het verbeteren van ons imago, want tot op dit moment doen we het niet goed.