De militairen wensen verbetering van hun levensstandaard en de politie vecht het ontslag van twee van haar leden aan. Toch treden ze gezamenlijk op. Rara. Bovendien kiezen deze partijen rechtens duidelijk niet voor de juiste procedures. Waaraan zou het kunnen liggen? In elk geval moet er iets ernstigs haperen aan de communicatie tussen deze partijen en de bestuursinstituten. En naar zeggen van deze partijen, hebben de regering en De Nationale Assemblee, DNA, hun vertrouwen verspeeld en geven niet het goede voorbeeld door hun extravagante leven, terwijl het volk wordt gedwongen om te bezuinigen. Anderzijds blijken beide bestuursinstituten niet adequaat te kunnen inspelen op de situatie. Een integrale aanpak is dus vereist.

 -Valse Machtsarrogantie-

Dezelfde kardinale fout van de regering Arron om deze ontevreden gewapende machten onheus te behandelen, moet niet herhaald worden. Je gooit hierdoor ook het kind met het badwater weg. DNA had bijvoorbeeld de petitie van de militairen in ontvangst moeten nemen, in plaats van ze mede te delen, dat ze eerst een afspraak moesten maken om hun petitie te kunnen indienen. Wat een valse machtsarrogantie van DNA. DNA-leden vergeten dat ze het volk vertegenwoordigen en daarvoor ook door het volk betaald worden. Dit gaat zich zeker wreken bij de volgende verkiezingen, tenzij het volk weer appels voor citroenen koopt. Wie niet horen wil, moet voelen.

-Rechterlijk Oordeel-

Ik kan de regering geen ongelijk geven voor haar standpunt dat de weg naar de rechter gevolgd moest worden, maar dan zou haar aanpak van deze kwesties tot dat inzicht moeten hebben geleid. In het proces tot deze ongewenste situatie, moet er dus iets goed misgegaan zijn, want anders was het niet zover gekomen. Het lijkt op mismanagement, in de zin van het negeren van of blind zijn voor de signalen van de groeiende ontevredenheid en de motieven daarvan.

 -Manifestatie-

Ik heb niets tegen de manifestatie. Integendeel. Maar ik vind dat je allereerst rechtens de juiste procedures moet bewandelen voordat je kiest voor het uiterste middel. Aldus richt je een samenleving in, want anders leer je de komende generatie om het recht in eigen hand te nemen. Zelfs al heb je het vertrouwen in de rechterlijke macht in Suriname verloren, dan nog zou je de vereiste procedures moeten volgen, het rechterlijke oordeel moeten afwachten en dan besluiten of je kiest voor het uiterste middel of niet. Maar niet gelijk het uiterste middel als eerste middel gebruiken, tenzij je anarchie wilt zaaien.

Dr. Roy I Bhikharie, PhD

Eerst het Volk, dan de Rest