Het wordt steeds duidelijker, dat Suriname zich internationaal steeds verder in de nesten aan het werken is. Men gaat ons steeds meer en vaker als een land zien, waar de onderwereld de bovenwereld aan het overvleugelen is en dat bepaalde lieden, hier kunnen doen en laten wat ze willen en de autoriteiten daar tegenover machteloos staat of uit politiek lijfsbehoud, bewust de andere kant opkijken. Het is toch te zot voor woorden dat naar verluidt, de Franse regering haar minister van justitie hierheen afvaardigt, om onze regering erop te wijzen, dat Parijs schoon genoeg heeft van de grootschalige drugsmokkel naar Frans-Guyana door Surinamers gepleegd. De Fransen weten al geruime tijd, dat drugshandelaren die in Suriname wonen, achter deze grote en voortdurende smokkel zitten en daarvoor personen die op Frans grondgebied wonen en de Franse nationaliteit bezitten, ronselen om het spul richting Frankrijk te brengen. De Fransen weten heel nauwkeurig wie in Suriname achter deze grensoverschrijdende criminaliteit zitten en welke invloed ze zelfs binnen het staatsapparaat hebben. Om de zaak goed te kunnen begrijpen, moeten we gewoon even teruggaan in de tijd en wel de periode van de zogeheten Binnenlandse Oorlog, toen heel wat personen uit Beneden-Marowijne naar de Franse oever van de Marowijnerivier zijn gevlucht en in vluchtelingenkampen door de Fransen werden opgevangen. Onder deze vluchtelingen bevonden zich veel Marrons en inheemsen. Na de beëindiging van de strijd, zijn heel wat van deze vluchtelingen in Saint-Laurent-du-Maroni en andere plaatsen in Frans-Guyana gebleven. Veel jonge Marrons en inheemsen zijn naderhand in Frans-Guyana geboren en bezitten dus de Franse nationaliteit. Deze mensen kunnen dan gemakkelijk richting Frankrijk reizen. Het zijn vaak deze jonge mensen, die worden misbruikt door de in Suriname woonachtige drugscriminelen om cocaïne naar Frankrijk te brengen. Dat geschiedt in hun bagage en ook door middel van het slikken van bolletjes, gevuld met cocaïne. En daar hebben de Fransen nu schoon genoeg van. Dat er zelfs hooggeplaatsten zijn binnen onze regering, die verstekveroordelingen op naam hebben in Frankrijk en op verzoek van de Franse regering door Interpol worden gesignaleerd, is ook al heel lang bekend. Maar de drugsdealers en witwassers met hun witwasbedrijven en connecties met de externe criminelen gaan rustig door en weten via allerlei directe en indirecte verbindingen zelfs gezagsdrager te chanteren, om zo hun activiteiten te kunnen continueren. In Frans-Guyana kunnen ze niet fysiek aanwezig zijn, want daar worden ze binnen de kortste keren door de Franse justitie en haar sterke armen geneutraliseerd. Dus misbruiken ze de totaal verziekte toestand hier om hun misdadige activiteiten voort te kunnen zetten. De Franse minister komt naar Suriname om de bezorgdheid van de Franse regering wederom kenbaar te maken, en we mogen dit bezoek gerust zien als een schot voor de boeg. Indien we niet ingrijpen en deze vorm van criminaliteit beter gaan controleren en bestrijden, zullen de Fransen op gepaste wijze gaan ingrijpen. Ze hebben alle middelen om zulks te doen. Dat wil zeggen, dat we niet moeten opkijken van veel strengere controles aan de oostgrens, maar ook roadblocks en doorzoekingen van voertuigen en op bepaalde tijden het totaal sluiten van de grens. Frankrijk is een groot en rijk land dat als voornaam lid van de EU en atoommacht, heel wat zaken voor ons kan doen verzuren. Parijs heeft heel wat troeven in de hand en kan het isolement waar we gedurende de periode 2010-2020 in zijn beland, doen doorbreken, maar ook verzwaren. De Surinaamse regering zal terdege rekening moeten gaan houden met de pressie die de Fransen bereid zijn op ons uit te oefenen. Ook de figuren in de regering die menen nog steeds affiliaties te kunnen onderhouden met de zware misdaad, zullen moeten gaan inzien, dat het menens wordt en dat voortzetten van misdadigheid en accommoderen van bepaalde connecties, uiteindelijk goed fout zal kunnen uitpakken. We willen nu nog niet denken aan het op spel zetten en of in gevaar brengen van onze nationale soevereiniteit, maar dat behoort tegenwoordig zeker ook niet meer tot het onrealistische. Irak, Afghanistan, militaire interventies in Afrika en vanaf 24 februari Oekraïne.