Velen vragen zich al geruime tijd af, hoe we de in ons land al jaren heersende economische crisis, die steeds ergere vormen aan het aannemen is, thans zullen overleven. De dagelijkse berichtgevingen over alsmaar stijgende prijzen voor goederen en diensten,  zijn alles behalve hoopgevend.  Of het nu gaat om de stijging in prijs van levensmiddelen, die zeker tot de eerste levensbehoeften behoren, of de brandstofverhogingen, de ongerustheid bij de gehele samenleving omtrent deze ontwikkelingen neemt toe. Van overheidswege wordt er regelmatig op gewezen, dat we zelfvoorzienend moeten worden en meer zelf moeten gaan planten, maar daar zitten ook haken en ogen aan omdat het voor velen gewoon onhaalbaar is. De mensen die al jaren aan tuinbouw doen  voor eigen gebruik en of verkoop, hebben gezien de hoge wisselkoersen  te maken met een enorme stijging van landbouwchemicalien. Herbiciden, fungiciden en kunstmest onontbeerlijke middelen binnen de agrarische sector groot en klein , zijn de laatste jaren vreselijk in prijs gestegen bij de lokale handel,  en dat maakt dat ook groente en fruit, vreselijk in prijs zijn gestegen.  Je kan dan wel steeds hameren op de zelfvoorzienendheid van de burgers, maar maak het zelden een stuk makkelijker, door op landbouwchemicalien en meststoffen  een lager importtarief toe te passen bij de import. Blijf je vasthouden aan de hoge invoerrechten , terwijl je ook nog een hoge wisselkoers hebt, dan zullen de hard benodigde  voedingswaren echt niet in prijs stabiliseren, laatstaan dalen.  Maar als we het hebben over voeding, dan moeten we ook kijken naar  andere sectoren. Bijvoorbeeld de kipsector krijgt het steeds moeilijker, omdat het voer ook steeds duurder is geworden en dat heeft natuurlijk te maken met de externe inflatie ontstaan na het begin van de oorlog in Oekraine.  Ook de vissers hebben het nu heel erg moeilijk gekregen door de fors gestegen kosten voor brandstof, al moet gelijk worden gezegd dat onze brandstof gezien de valuta wisselkoeresverhoudingen internationaal, nog steeds aan de lage kant ligt. Maar nog hoger brengen van de literprijs  van diesel en gasoline,zal de prijzen voor goederen en diensten in dit land verder de lucht in doen schieten en dat beseft de regering heel goed en dus  wordt er nog gesubsidieerd.  Maar wat zonder enige twijfel kan worden gesteld, is dat de rek er bij de bevolking al helemaal uit is en dat men thans uit nood zelf  ertoe overgaat op voeding te beknotten en dat is een onverkwikkelijke en zelfs gevaarlijke ontwikkeling. De aanpassing  van de tarieven voor elektrische energie, voert wederom de druk op de portemonnee  van de consument verder op  en een ieder vraagt zich al geruime tijd af,hoe we dit moeten overleven.  De staat heeft door de hoge aardolieprijs per barrel en eveneens hoge prijs voor goud,  wat  meer inkomsten, maar die zijn lang niet genoeg de economie op een gezonde en fatsoenlijke wijze te draaien. Ook mogen we niet vergeten, dat de regering nog steeds tegen een schuldenberg in SRD en vreemde valuta aankijkt, waardoor ze niet snel kan werken aan herstel en groei van de economie.  Wat ze wel dient te doen en daar rekent een ieder op, is dat ze  op zijn minst voeding, medische zorg, transport,  en lokale betalingen kan blijven garanderen. Slaagt ze daar niet in, dan ziet het er duister uit.  Ook moet ze  harder werken aan de stimulering van de lokale productie, waardoor  er meer werkgelegenheid  tot stand kan komen. Als de lokale producenten er ook in slagen meer te gaan exporteren, kunnen we langzaam maar zeker uit dit dal geraken. Tot nog toe   is er veel gepraat en beloofd maar nog weinig tot stand gebracht. Laten we daarom hopen en bidden dat er een spoedig positieve wending in het beleid zichtbaar wordt, waardoor wij allen het beter zullen kunnen hebben.