Minister Albert Jubithana van Transport, Communicatie en Toerisme en president Chandrikapersad Santokhi zijn onlangs in De Nationale Assemblee uitvoerig ingegaan op de positie van de Surinaamse Luchtvaart Maatschappij (SLM). Jubithana haalde aan dat de status waarin het bedrijf werd aangetroffen en de schuldenlast vooralsnog niet duidelijk zijn. Dit komt vanwege het feit dat er geen actuele jaarrekeningen zijn geproduceerd sinds het boekjaar 2016. Momenteel is er door de huidige directie gerapporteerd over een crediteurenlijst ter waarde van USD 76 miljoen, bestaande uit nationale, internationale, private en overheidsinstanties. Daarnaast verkeren de pensioenen van oud- SLM medewerkers in gevaar, want de afdrachten in het pensioenfonds zijn vanaf 2011 niet optimaal voldaan, waardoor de schuld thans is opgelopen tot SRD 18 miljoen.
De bedrijfsvoering wordt dagelijks geteisterd door een gebrek aan inkomsten en het is gebleken dat er wereldwijd 60 actieve bankrekeningen zijn van de SLM.
Daarnaast is er geen record/documentatie aangetroffen van enige aanbestedingsprocedure. Meer gebruik dan uitzondering is geweest, dat entiteiten werden gefacilieerd die een persoonlijk belang hadden. De af-handeling en het beladen van de vliegtuigen zijn historisch vaker speelballen ge-weest van bestuurders, om maar een voorbeeld te geven, is er een overeenkomst voor beladers gegund aan een persoonlijke relatie van een gewezen president-commissaris van de SLM. Na het aantreden van een andere directeur, werd dit contract opgezegd en vervolgens gegund aan de directeur zijn persoonlijke relatie. Dit lijkt op een film, maar is geen film, maar het ge-volg, want de eerstgenoemde partij is naar de rechter gestapt en die heeft geoordeeld dat de overeenkomst onrechtmatig is beëindigd.
Deze partij bezit een vonnis waarmede zij executoriaal beslag kan leggen. Dit zijn onder andere de erfenissen waarmee de SLM mee te maken heeft.
Misbruik RvC leden
Ook oud RvC-leden hebben misbruik gemaakt van hun functie binnen de SLM. Er werd software aangeschaft door de voorgaande leiding bij een bedrijf, waar een commissaris persoonlijke belangen had. Deze aanschaf zou de toets van belangenverstrengeling niet doorstaan, zoals de toepassing van een financieel systeem, omdat die commissaris zijn bedrijf, de licentiehouder is. Bij het uitvoeren van vestigingsbezoeken aan saleskantoren van de SLM werden in het verleden aan leden van de Raad van Commissarissen (RvC) daggelden, uitrusting, reiskosten en hotelkosten uitgekeerd. Bij verder onderzoek van de directie hebben zij bij de interne controle ontdekt dat er bijvoorbeeld een garage complex is die gewaardeerd werd op USD 350.000, bestrating van het terrein op het hoofdkantoor begroot op USD 2.2 miljoen en een onverklaarbare lease van voertuigen in het buitenland. Een merkwaardige ontdekking was een braadpan die werd aanschaft voor een bedrag van USD 16.000,- terwijl die niet meer dan USD 1300,- zou moeten kosten inclusief de verschepingskosten. Dit zijn enkele voorbeelden van de wijze waarop SLM werd uitgehold.
