Het Guyana-Suriname-bekken heeft zich ontpopt als ‘s werelds populairste offshore-potentieel en met de veranderingen die zich voordoen in de wereldwijde energiemix na de Russische invasie van Oekraïne, wordt het Caribisch gebied een belangrijke speler op de wereldoliemarkten. In amper zeven jaar tijd is de diep verarmde microstaat Guyana, uitgegroeid tot een toonaangevende wereldwijde boorbestemming, nadat ExxonMobil 32 ontdekkingen deed in het offshore Stabroek blok. Terwijl de U.S. Geological Survey in een factsheet van mei 2001 voorspelde dat het Guyana-Suriname bassin ergens tussen de 2,8 miljard en 32,6 miljard vaten onontdekte oliebronnen bevatte, zijn er tekenen dat het volume veel groter is. Exxons ontdekkingen in het Stabroek blok alleen al worden geschat op bijna 11 miljard vaten winbare oliebronnen.

Dan zijn er de vijf belangrijkste koolwaterstofvondsten van TotalEnergies en Apache in offshore Surname blok 58, dat naar schatting tot 6,5 miljard vaten winbare oliebronnen bevat. Er zijn aanvullende petroleumvondsten gedaan in de kust van Suriname. In december 2020 deed de Maleisische nationale oliemaatschappij Petronas, samen met partner Exxon, haar eerste veelbelovende olie-ontdekking in het offshore Suriname blok 52. Suriname probeert de epische olie-hausse te repliceren die wordt genoten door buurland Guyana, die de sterk verarmde economie van de voormalige Britse kolonie aanzienlijk heeft gestimuleerd. In 2020 groeide het bruto binnenlands product (bbp) van Guyana met maar liefst 43,5 procent, ondanks de pandemie, en met nog eens een indrukwekkende 20 procent in 2021.

Suriname

Om verdere internationale investeringen te verwerven en exploratie in offshore Suriname te bevorderen, heeft de overheid via Staatsolie in 2021, een ondiepwaterveiling afgerond. Dat zag de Surinaamse toezichthouder voor de petroleumindustrie tegen het einde van dat jaar drie blokken toekennen. TotalEnergies, de exploitant, en partner Qatar Petroleum tekenen contracten voor de ondiepwaterblokken 6 en 8 met respectievelijk een belang van 49 procent en 20 procent, terwijl de resterende 40 procent in handen is van Staatsolie. De Amerikaanse energiesupermajoor Chevron, die ook deelnam aan de veiling, kreeg een aandeel van 60 procent in blok 5 in ondiep water, waarbij 40 procent in handen bleef van de Surinaamse nationale oliemaatschappij. In december 2021 verkocht Chevron een belang van 20 procent in blok 5 aan Royal Dutch Shell. Vervolgens tekende Staatsolie in april 2022 een productiedelingsovereenkomst met Chevron voor blok 7 in ondiep water, waarbij 80 procent werd toegekend aan de Amerikaanse energiesupermajor met behoud van een belang van 20 procent. Chevron heeft ook een belang van 33,3 procent in diepwaterblok 42, dat grenst aan blok 58 en het Canje-blok in het naburige offshore-Guyana. Die ondiepwaterblokken zijn niet onderzocht en er wordt aangenomen dat ze een aanzienlijk oliepotentieel hebben, waarbij analisten speculeren, dat ze zich op dezelfde olie-vaargeul bevinden die door blok 58 loopt.

Staatsolie

Om verdere investeringen aan te trekken en de exploratie in het offshore Suriname te versterken, heeft Staatsolie in mei 2022 aangekondigd, dat het van plan is om aan het eind van het jaar nog meer diepwaterblokken te veilen en vervolgens in 2023 een nieuwe biedronde in ondiep water uit te voeren. Eerder dit jaar kondigde TotalEnergies, de exploitant, een vijfde significante olievondst aan in het blok bij de Krabdagu- 1 put. Hoewel de energiebedrijven nog een definitieve investeringsbeslissing moeten nemen, is TotalEnergies van mening, dat er voldoende winbare koolwaterstofbronnen in blok 58 zijn om verdere ontwikkeling te rechtvaardigen en productie de moeite waard te maken. Verwacht wordt dat TotalEnergies en Apache voor eind 2022, een definitief investeringsbesluit zullen nemen met betrekking tot blok 58, waarbij de eerste olie voor eind 2025 wordt verwacht.

Lage verwachte break-evenprijzen en ontdekkingen van ruwe olie met een laag tot gemiddeld zwavelgehalte in Suriname, maken de verarmde voormalige Nederlandse kolonie, net als buurland Guyana, een dwingende jurisdictie voor buitenlandse energiebedrijven. Verschillende industrieanalisten schatten dat offshore Suriname een gemiddelde break-evenprijs van USD 40 per vat zal hebben, wat slechts iets hoger is dan die van Guyana, die is gekoppeld aan een gemiddelde van ongeveer USD 35 per vat. Belangrijk is dat de tot nu toe ontdekte olie een API-dichtheid heeft die varieert tussen 34 graden en 43 graden, evenals een laag zwavelgehalte. De ruwe olie die door Exxon wordt opgepompt uit het Liza-veld in het naburige Stabroek blok voor de kust van Guyana, heeft een API-dichtheid van 32 graden met een totaal zwavelgehalte van 0,58 procent en 23,5 delen per miljoen vanadium. Verwacht wordt dat offshore Suriname ruwe olie bevat met vergelijkbare kenmerken waardoor het licht en zoet is, wat betekent dat het goedkoper en gemakkelijker te raffineren is dan de ruwe olie die wordt geproduceerd door nabijgelegen Zuid-Amerikaanse landen.

Guyana-Surinamebekken

Venezuela, Colombia en Ecuador pompen doorgaans zwaardere soorten ruwe olie met een hoog zwavelgehalte en verhoogde niveaus van metalen en andere verontreinigende stoffen. Venezuela’s vlaggenschip Merey-blend heeft een API-dichtheid van 16 graden, 2,45 procent zwavel en 262 delen per miljoen vanadium, wat aantoont dat het zwaar en vooral zuur is. Colombia’s primaire ruwe oliesoort Castilla heeft een API-dichtheid van 18,8 graden, 1,97 procent zwavel en een vanadiumgehalte van 319,95 ppm, wat aangeeft dat het zwaar en zuur is. Ecuador’s belangrijkste petroleumkwaliteit Oriente, dat goed is voor ongeveer tweederde van de olie-export van het Andesland, heeft een API-dichtheid van 23 graden, een zwavelgehalte van 1,4 procent en vanadium van 65 ppm. Die kenmerken maken het moeilijker en duurder om die soorten ruwe olie te raffineren tot hoogwaardige brandstoffen met een laag zwavelgehalte. Het betekent ook dat ze koolstofintensiever zijn om te produceren en te verfijnen in vergelijking met de lichtere, zoetere soorten ruwe olie die in het Guyana-Surinamebekken bestaan.

Die kenmerken maken die aardoliesoorten minder populair in een wereldeconomie die koolstofarm wordt en waar oliemaatschappijen onder toenemende druk staan om hun ecologische voetafdruk te verkleinen. Het was om die redenen dat oliesupermajors TotalEnergies en Equinor ervoor kozen om hun niet-geëxploiteerde minderheidsbelangen van respectievelijk 30% en 10% in het Petrocedeño-project voor zware olie in Venezuela in de Orinoco-gordel te beëindigen. Dat zorgde ervoor dat de nationale oliemaatschappij van Venezuela, PDVSA, de enige eigenaar werd van een actief, een zeer koolstofintensieve operatie waarbij de geproduceerde bitumenachtige extra zware ruwe olie moet worden opgewaardeerd voordat deze wordt geëxporteerd. Die factoren wegen ook op investeringen in de economisch cruciale olie-industrieën van Colombia en Ecuador, die moeite hebben om te herstellen van pre-pandemische operaties.

Als gevolg hiervan bouwt zich een enorme offshore olie-hausse op in Guyana en Suriname, waarbij de twee verarmde Zuid-Amerikaanse microstaten aanzienlijke aandacht krijgen van mondiale energiesupermajors. Dit wordt versterkt doordat beide voormalige koloniën bewijzen dat ze relatief stabiele rechtsgebieden zijn, vooral in vergelijking met veel leden van het OPEC-kartel, zoals Venezuela. Die ontwikkelingen hebben geleid tot een geopolitieke transitie in Zuid-Amerika, waarbij Guyana en Suriname steeds belangrijkere jurisdicties worden voor wereldwijde energiebedrijven en landen die op zoek zijn naar hoogwaardige invoer van ruwe olie met een lage koolstofintensiteit. Buitenlandse investeringen in het ontluikende Suriname groeien gestaag. De voormalige Nederlandse kolonie, die momenteel dagelijks zo’n 16.500 vaten uit het Tambaredjo-veld pompt, zal naar verwachting in 2030 650.000 vaten per dag produceren uit blok 58 en 52. Dat zal de worstelende economie van Suriname een gezonde impuls geven en mogelijk maken dat het land de op drie na grootste olieproducent van Zuid-Amerika wordt.

Bron: Oilprice.com