Paul de Haan is nu al ruim een jaar de CEO van de SLM en in die periode heeft hij gehandeld als een echte crisismanager. De man moet steeds brandjes blussen, omdat vliegtuigen terug moesten naar leasemaatschappijen vanwege achterstallige betalingen. Ook de aankondiging aan medewerkers die met vervroegd pensioen konden gaan, omdat het bedrijf de salarissen niet zou kunnen betalen, moest hij doen. Nu wil de werknemersbond van de SLM weten of het bedrijf failliet gaat en wat het Herstelplan precies inhoudt, indien zij doorgaan met de bedrijfsvoering. Inderdaad een terechte vraag van de medewerkers en gepensioneerden, want als een bedrijf failliet wordt verklaard, dan zitten zij te kijken. Op sociale media wordt De Haan vaker uitgescholden vanwege zijn afkomst en huidskleur, maar wij vragen ons af wat dat met kennis en kunde heeft te maken.

Zijn voorgangers waren afkomstig uit elke etnische groep die wij hebben in ons land, dus aan afkomst/ras zal het niet liggen om de SLM te redden. De Haan is momenteel de ‘witte’ zondebok van de medewerkers en men schroomt niet ervoor om de nadruk te leggen op die ‘bakra’ zijn manieren en aanpak. Misschien is zijn manier precies wat de SLM nodig heeft. Iemand die geen familierelatie heeft met de politiek en die is gekomen om te werken en het bedrijf weer gezond te maken. De SLM en geen enkele medewerker, heeft er baat bij als er bijvoorbeeld weer een family & friends figuur komt zitten in de leiding, want als dat gebeurt, mag de staat de tent echt sluiten.

Keerpunt denkt dat de werknemers van de SLM duidelijk weten, dat het bedrijf wel succesvol kan zijn, als alle rommel goed opgeruimd wordt. Met rommel bedoelen we alles wat zorgt voor stagnatie en slechte organisatiestructuur. Toen De Haan als CEO startte met het inventariseren van het bedrijf en orde op zaken stelde, liep hij steeds tegen nieuwe obstakels aan.

Binnen de SLM is de directie gaan kijken naar de administratie en het archief van het bedrijf om erachter te komen, wat er precies aan de hand is. In dat kader verneemt Keerpunt, dat gebleken is dat de SLM de afgelopen jaren er eigenlijk geen goede administratie op na hield. De SLM heeft naar verluidt, namelijk bepaalde systemen die helaas verkeerd werden gebruikt.  Binnen de SLM wordt een ERP-systeem gebruikt, om een analoge invoice digitaal te maken, daarna uit te printen voor een handtekening en die vervolgens weer in te scannen en dan de betaling te doen in het systeem zonder dat deze juist verwerkt is. Dit is naar onze mening dubbel en niet volledig. Je zou kunnen zeggen, een niet volledige administratie is in elke organisatie een red flag, wat uitnodigt om extra onderzoek te gaan doen. Hierbij hoort ook een papieren archief, dat naar wij vernemen, echt een puinhoop is. Deze puinhoop is zeker niet binnen een jaar verzameld, maar in de afgelopen tien jaar en een aantal jaar daarvoor. Voorts vernemen wij dat het een ongeorganiseerde hard-copy administratie is. Soft-copy is er niet en dat maakt het moeilijk om vast te stellen wat er nu gebeurd is in het verleden en of de juiste beslissingen zijn genomen op basis van de juiste informatie. Dit zorgt naar onze mening voor een heleboel moeilijkheden om verder te gaan en voort te gaan met het herstel van de SLM. Dit is dan ook een van de oorzaken waarom de SLM moeite heeft om een jaarrekening op te leveren. Ook is er tot nu toe geconstateerd dat balansposten van de eerder opgeleverde jaarrekeningen, niet aansloten op de jaarrekening daarvoor, maar het verschil op basis van een correctieboeking kan ook niet achterhaald worden. Al dit soort zaken hebben ertoe geleid dat er verder is onderzocht en uiteindelijk kwam men uit in het papieren archief, dat heel erg ongeorganiseerd is, niet gecentraliseerd en ook niet geïndexeerd. Wat ook nog is gebleken, is dat bij bepaalde posten de boekwaarde niet correspondeert met de waarde die normaal aan zo een goed wordt gegeven.  Er zou hier gesproken kunnen worden van overfactureren en overwaarderen van aankopen. Dit is dan een korte beschrijving van de chaos waarmee De Haan en zijn team moeten dealen. Het is een en al rommelig en het neemt tijd en geduld om zaken goed en gestructureerd op orde te stellen. Het is nu alleen hopen dat naarmate de tijd verstrijkt, de SLM ook weer zelf kan vliegen, zodat de mensen die thuis zitten en een ‘salaris’ ontvangen, ook weer kunnen werken. Tot die tijd moet het bedrijf met kunst- en vliegwerk zien te overleven en een vloot aanschaffen voor de continuïteit.