De raadsman van de voortvluchtige ex-minister van Financiën, Gillmore Hoefdraad, beweert dat de juiste informatie verstrekt is aan Interpol. Maar eenieder met een beetje gezond verstand, weet dat Hoefdraad Interpol gewoon heeft misleid door niet alle informatie te delen met de onderzoekscommissie van het politieorgaan. De gewezen minister liet in zijn verzoekschrift aan Interpol weten, dat de beleidsbeslissingen die hij nam in zijn functie als minister, ervoor zorgden dat de reputatie van Suriname verbeterde en de financiële transparantie scoorde op het wereldtoneel, maar rivalen creëerden binnen Suriname. Toen Keerpunt dat las, vielen wij nog net niet stijl achterover van het lachen. Het document van Interpol met Hoefdraad zijn verweer, hebben wij gelezen en konden op bepaalde momenten ons niet voorstellen, hoe iemand zoveel leugens en onwaarheden kan vertellen, terwijl het tegendeel is bewezen in zijn tijd als governor en vervolgens toen hij minister van Financiën was. Hoefdraad verdedigde zich door te stellen, dat hij nooit zelfverrijkende handelingen heeft verricht als ambtenaar, en alle aanklachten tegen hem in dit opzicht vaag en zwak zijn. Hij ontkende tevens de aanklachten in de tenlastelegging, dat hij transacties is aangegaan, om eigen voordeel voor hem en/of het ministerie van Financiën. Volgens hem kan het niet, dat de beslissingen die hij heeft genomen ten gunste van de regering waarvoor hij is benoemd, worden opgevat als zelfverrijking. We vragen ons nog steeds af, hoe een ambtenaar een villa van ruim USD 500.000 heeft kunnen kopen te Clevia. En daarnaast willen wij Hoefdraad erop attenderen dat als hij onschuldig was, dan zou hij niet net een rat zijn gevlucht na de inauguratie van president Santokhi en was hij gebleven om zijn proces uit te zitten. Hij heeft toch zijn kompanen, Robert van Trikt, Faranaaz Hausil en Ginmardo Kromosoeto, toch ook in de steek gelaten om zo alle slagen te incasseren. Dit zitten nu hoog en droog minimaal 4 tot 8 jaar vast en niemand spreekt van totale onschuld. Zij waren verantwoordelijk voor de handelingen die zijn gepleegd binnen de Moederbank en hebben de Bankwet overtreden. Als er niets strafbaars was gebeurd in deze periode, hoe is het dan mogelijk dat deze mensen zijn veroordeeld?

Verder is Hoefdraad ook ingegaan op de Clairfield-contracten en beweerde hij niet op de hoogte te zijn van de vermeende betrokkenheid bij de acties van de ex-governor van de Centrale Bank van Suriname, Van Trikt bij de Moederbank. Hij stelde geen kennis te hebben van de zogenaamd nadelige contracten die de bankpresident is aangegaan met financiële adviesbureaus, en de betrokkenheid van Van Trikt bij projecten die zogenaamd buiten het gezag van de Bank waren. Hoefdraad legde uit, dat zoals hij getuigde voor De Nationale Assemblee, het ministerie van Financiën geen partij was bij deze contracten en hij had geen kennis van de voorwaarden van de betrokken overeenkomsten. Hij heeft deze contracten niet beoordeeld, ondertekend of betaald, en geen inzicht of overzicht had op het handelen van de CBvS op dit punt, aangezien dit buiten de taken viel van de minister van Financiën. “De CBvS is een juridisch aparte entiteit die niet onder zeggenschap staat van het ministerie van Financiën”, aldus de ex-bewindsman.  Maar Keerpunt is niet vergeten dat verschillende getuigen hebben bekend, dat hij wél degelijk op de hoogte was van de Clairfield-contracten. Er is ook een document waar Hoefdraad zelf een brief heeft gericht aan alle ministeries en/of bedrijven die vallen onder de Staat Suriname, waar hij vraagt om hun medewerking voor de inventarisatie van alle bezittingen van de staat. “De Staat Suriname wenst een inventarisatie en waardering te doen van alle activa die onder hem vallen. Het doel hiervan is het verkrijgen van een juist en volledig beeld van de bezittingen van de Staat Suriname. In dit verband zijn Clairfield Benelux N.V. en het accountantskantoor Orion Assurance & Advisory N.V. aangetrokken om te ondersteunen”, aldus Hoefdraad in een schrijven van 2019. (Zie document hieronder)

Hoefdraad legde de onderzoekscommissie van Interpol uit, dat de eigendomsoverdracht van de 17 panden een normale liquiditeitsfinancieringsregeling tussen de CBvS en de overheid is, want die had het geld nodig om een liquiditeitsprobleem op te lossen. “Zonder extra geld, zou de overheid geen ambtenaren, pensioenen en uitkeringen kunnen betalen; daarom, de geïdentificeerde staatseigendommen om aan de CBvS te verkopen voor noodliquiditeit”, stelde de ex-minister.  Deze man wist alleen wat lenen was en geld uitgeven, voor de rest heeft zijn leenziekte Suriname niets goeds opgeleverd. Er zijn in de periode 2010 tot juli 2020, om precies te zijn, 225 leningen afgesloten door de Surinaamse regering, waarvan 169 in vreemde valuta en 56 in SRD.  De overeenkomst voor de verkoop van de 17 panden was volgens Hoefdraad getaxeerd, en er werd een verkoopprijs overeengekomen van 105 miljoen euro, dit werd allemaal officieel gecommuniceerd tussen de ex-governor Robert van Trikt, het ministerie van Ruimtelijke Ordening, Grond- en Bosbeheer, en de toenmalige president en vicepresident van Suriname. De betaling is gedaan door de CBvS, maar Hoefdraad beweerde, dat de eigendomsoverdracht op een aantal panden vertraging opgelopen heeft door onverwachte lasten. Maar dat is niet waar, en eenieder weet dat de tweede tranche panden niet eens toebehoorde aan de staat. Het bedrag van 105 miljoen euro was tevens overgefactureerd en nooit getaxeerd, zoals hij beweert. Bepaalde van de overheidsgebouwen staan op de Unesco Werelderfgoedlijst en Keerpunt vernam toen al, dat de ‘overheidsgebouwen’ overgefactureerd zijn. “Als je de zaak dan ruim bekijkt, konden de panden voor maximaal euro 20 miljoen worden verkocht. Dan is de volgende vraag, waar is het bedrag van euro 85 miljoen naartoe”, aldus onze goed geïnformeerde bron. Verder is ook uit onderzoek gebleken, dat deze panden genoemd in de tweede tranche (euro 60 miljoen), niet in eigendom aan de staat toebehoren, maar staan op naam van stichtingen en naamloze vennootschappen, waar Robert Putter de bestuurder was. Misschien moest de commissie van Interpol een kijkje hebben genomen op de website van De West, dan had zij hun onderzoek veel breder gedaan, in plaats van aannemen wat die gevluchte crimineel ze heeft voorgehouden.