Suriname bereidt zich voor op grootschalige olieproductie binnen nu en de komende drie jaar.  Suriname en Guyana worden door deskundigen gezien als de hotspot van de offshore olie-industrie. De twee aangrenzende landen trekken de aandacht van oliegiganten die op zoek zijn naar een langere levensduur van hun activiteiten en goedkope, koolstofarme olievooruitzichten. Nu er aardolie offshore is gevonden, kunnen wij praten over zoveel geld, dat indien wij dat goed investeren, wij als natie er generaties lang van kunnen profiteren en eindelijk kunnen zorgen voor de ontwikkeling die nooit is gekomen na 25 november 1975. Er zijn genoeg voorbeelden over de gehele wereld van landen die hun rijkdom uit olie en gas goed hebben vastgelegd. We kijken dan naar Noorwegen en Chili, waar een opgezet welvaartsfonds ervoor zorgt dat generaties lang ervan kunnen genieten. Suriname verwacht alleen al vele miljarden USD te verdienen aan de ontwikkeling van de koolwaterstofbronnen die tot nu toe voor de kust van ons land zijn waargenomen. Met zoveel geld in het verschiet, rijst nu wel de vraag, hoe het land deze inkomsten zal besteden en wel ten gunste van het welzijn van de bevolking. Aangezien Staatsolie volledig in handen is van de Surinaamse overheid, kunnen we gerust stellen dat de staat dik zal gaan verdienen, wanneer er daadwerkelijk inkomsten zullen voortvloeien uit deze vondst. De overheid heeft de afgelopen jaren behoorlijk wat inkomsten gekregen uit de opbrengsten van het oliebedrijf en nu dat er offshore ook nog meer olie is ontdekt, zullen deze inkomsten vermeerderen. De overheid moet daarom nu al erover nadenken, wat zij zal doen met al het extra geld dat zal binnenkomen uit de aardolievondsten.

De Wet op het Welvaartsfonds bestaat reeds, maar die houdt zeker geen rekening met de opbrengsten uit een mega aardolievondst. Dat wil zeggen, als we de wet zouden toepassen zoals die nu bestaat, dan zou plotseling al het geld dat we verdienen met de offshore aardolie, in dat fonds verdwijnen. Dat is niet slim, want je zou een percentage ervan kunnen benutten voor verschillende sectoren, zoals de gezondheidszorg, onderwijs, infrastructuur, enzovoorts. Het is goed als de overheid en het parlement zich hierover gaan buigen voordat de olie wordt geëxploiteerd, want hierdoor kunnen er alvast rationele beslissingen worden genomen. De Wet op het Welvaartsfonds houdt in, dat de gelden ten bate van dit fonds komen uit de extra opbrengsten uit de mijnbouwsector, als resultaat van de gunstige marktprijzen voor olie en goud. In deze wet is vastgelegd dat het welvaartsfonds onder geen voorwaarde deel mag uitmaken van de monetaire reserves van het land, of direct ter beschikking mag staan van het uitgavenbeleid van de regering. Zo een fonds kan alleen aangesproken worden in tijden van nood, bijvoorbeeld bij een onverwachte natuurramp of pandemie, maar zeker niet voor het financieren van populistische of consumptieve bestedingen.