Het lijkt een trend te worden in dit land dat mensen al enige tijd genoodzaakt zijn te lenen om maandelijks te overleven. Na het betalen van de maandelijkse vaste lasten en een voedselvoorraad voor twee weken te hebben ingeslagen, is men door het budget heen. De vraag is, hoe mensen voor de rest van de maand op hun werk verschijnen. De ziekmeldingen rond de vijfde van de nieuwe maand, spreken wel boekdelen. De werkgever is natuurlijk niet verplicht hier rekening mee te houden, omdat de economische crisis, de dagelijkse prijsstijgingen en de stijgingen van de brandstofprijs, niet zijn schuld zijn. Ook hij wordt ermee geconfronteerd, en zijn werk moet gedaan worden.  Mensen gaan over tot lenen, en geven dan een onderpand. Het voertuig of hun woning dient dan als onderpand. De sieraden die zijn reeds lang verkocht. Maar het probleem is, dat je in een vicieuze cirkel blijft zitten, want aan het eind van de maand hebben ze door al die leningen, al 40 procent van het nieuwe salaris uitgegeven. Men houdt dus dan nog maar 60 procent over, dus leent dan weer en zo blijft het doorgaan. Dat zijn de vele daklozen die we vandaag de dag hebben en niet door drugs en of alcohol. We kennen tegenwoordig daklozen die het gevolg zijn van het gevoerde wanbeleid van machthebbers. Daklozen die het slachtoffer zijn geworden van zakkenvullers.

Het zijn deze mensen die op den duur niets meer als onderpand hebben en hun heil zoeken in de gokhuizen en daarmede hun leed verergeren. We moeten eens weten, hoeveel Surinamers op deze manier leven.