Dagelijks komen wij berichten tegen van slachtoffers van seksueel molest, waarbij het ook vaak gaat om jonge kinderen die hier het slachtoffer van zijn. De verhalen worden dan vaak door de media opgepakt en in geuren en kleuren uitgewerkt. Sommige slachtoffers durven voor de camera te verschijnen om hun verhaal te doen en zij geven vaak aan, geen vertrouwen te hebben in het werk van de zonen van hermandad. Dit is ook te merken aan de politieberichten waar er wordt vermeld, dat zij de zaak onderzoeken en soms zelfs stellen, dat het gaat om ‘vermoedelijk seksueel misbruik’.

Denk aan het geval van een driejarig meisje dat pijn had aan haar geslachtsdeel, een ander meisje dat misbruikt werd door haar stiefvader, een ander door een neef en een kleine jongen die werd verkracht door een buurman. De vraag die wij moeten stellen, is: Waarom zou zo een jong kind leugens verkondigen? Waarom stelt de politie geen vertrouwen in het rapport van de arts, als die constateert dat het gaat om seksueel molest? Hoe verziekt is de maatschappij, dat slachtoffers hun traumatische ervaring eerst wereldkundig moeten maken, voordat er daadwerkelijk wordt opgetreden door de bevoegde instanties. Slachtoffers worden zover gedreven dat zij met de billen bloot moeten, voordat men ze gelooft. Naar onze mening is dit heel triest en zelfs zorgwekkend. Dit soort daders moeten duidelijk worden gestraft, waardoor eenieder die denkt aan het plegen van dergelijke handelingen, tot het besef komt, hoe ernstig zulke gruwelijke handelingen zijn. Het is hoog tijd dat deze straffen aangepast worden, want alleen zo zal je normen en waarden binnen een maatschappij in goede banen kunnen leiden. De Surinaamse Vereniging van Journalisten (SVJ), heeft onlangs een interview met een zesjarig meisje dat slachtoffer was van seksueel misbruik afgekeurd, omdat het meisje op het filmpje herkenbaar in beeld was gebracht. Volgens de SVJ moest er ook een psycholoog aanwezig zijn, omdat er expliciete vragen gesteld werden aan het kind over misbruiktrauma. De SVJ benadrukte dat de privacy van het kind beschermd had moeten worden, en uitte openlijk haar afkeuring, gezien de journalist ook lid is van de SVJ. De SVJ stelde ook dat het medium Culturu.TV door deze video te publiceren, de ethische principes van de journalistiek overboord heeft gegooid.

Wij van Keerpunt vinden dat de SVJ zeker een heel sterkt standpunt heeft op basis van de taken en verantwoordelijkheden vanuit het mediaveld. Daarbij hebben de bevoegde autoriteiten ook gelijk gehandeld, maar soms vragen wij ons af, of men wel beseft dat dit probleem groter is en dat het de taak van de media is om dit soort verhalen een platform te geven, zodat zij niet in een doofpot belanden. De mens vergeet en vergeeft te snel en als de media haar werk goed doen, hoef je het verhaal niet met alle persoonlijke en intieme details te publiceren, maar wel de nodige aandacht te geven. Bij bepaalde verhalen is de enige uitweg om die in de ether te brengen en dan keuren wij het in beeld brengen van een minderjarige absoluut niet goed, maar misschien moest het verhaal door een ouder of verzorger worden verteld ter bescherming van het kind. Er zij zoveel manieren waarop een journalist zijn/haar werk kan doen, de keuzes zijn niet altijd even hip, maar er moet wel goed over nagedacht worden.