Wanneer men vraagt naar de bouwstenen van macht, vraagt men naar de vlakken van een complex kristal of naar de draden van een spinnenweb. De spin kan vanuit spinrag, zelf gesponnen of soms aangetroffen door keuzes van voorgangers, hetzelfde web gebruiken om prooi na prooi te verstrikken. Nepotisme is een element hier, want een nauwe familierelatie bezit een gekwalificeerd aandeel van de bank, stemt blind mee met ieder initiatief van het roofdier en is zelfs zo ver gegaan een van de prooien, te bewerken met giften. Giften die hij overigens terug is gaan vragen van de instelling in kwestie.
De krant van deze familierelatie, prijst iedere stap van de spin. Een andere familierelatie is niet alleen zelf de accountant gebleven, ondanks regels die rouleren verplichten en ondanks de kritiek op algemene vergaderingen van aandeelhouders. Maar is zelfs na voortvluchtig te zijn geweest vanwege verdenking van misdrijven, formeel altijd de accountant gebleven. Een van de medewerkers van het kantoor op zichzelf, staat weer in een huwelijksrelatie tot de second line functionaris die als een interne sluipmoordenaar, in documenten en gesprekken, slachtoffers heeft opgespoord, geïntimideerd en beklad. Een andere draad is de rol van de staat, waar aandeelhouders tegen hebben geprocedeerd en nog actief tegen in hoger beroep zijn. De grootaandeelhouder maakt nog altijd in strijd met de letter van de Wet Toezicht Bank en Kredietwezen, beslissingen over onder meer de bemensing van de Raad van Commissarissen, de winstbestemming en indirect de persoon van de directeur, waar bankbedrijf en onafhankelijkheid, geen centrale plek bij innemen.
De spin heeft zich, vanuit de schaduw, naar het centrum weten te werken vanwege zijn nabijheid bij thans veroordeelde en voortvluchtige figuren. Vanuit zijn kleurloze en visieloze cocon van de cijfermatige zijde, had hij in waarneming moeten voorzien totdat een echte directeur, leiderschap kon tonen. Maar de criminelen die het web beheersten, zagen iemand, die er niet voor terugdeinsde, eerst 40 miljoen euro tegen een verliezende rentevoet, aan de Staat te lenen, maar later 50 miljoen USD naar een ongezonde staatsbank te laten vloeien, zonder behoorlijke zekerheden en miljoenen van spaarders in de aardappelen- en uienpot van de kasreserves te stoppen. Toen de oranje gloed in de grot de paarse verving, schitterden en glinsterde bij de spin al nieuwe manieren om ook deze meesters te dienen. Meest recent door een constructie, waarbij een ziekenhuis, ten koste van de aandeelhouders, met miljoenen bevoordeeld wordt en de Staat hem zijn gang blijft laten gaan.
De informele invloed van de spin, strekt zich ook uit naar de Waterkant, waar de oud-president-commissaris van dezelfde bank, thans leiding moet geven aan de toezichthouder. Deze toezichthouder gaf aan de spin een beschikking tot aanblijven voor onbepaalde tijd, waar andere directeuren het met een of twee jaren moeten doen. In het gevecht om de bank van een paar straten verderop, enigszins vrij van andere tarantula’s te laten opereren, heeft de Waterkant de spin met een centrale aanvallende rol ingezet op dossiers, waar hij, ten tijde van de paarse gloed, altijd over gezwegen heeft.
Een draad loopt ook dwars door de veiligheidsklep die de werknemersorganisatie had moeten bieden in een dergelijke situatie. In gesprekken met zowel aandeelhouders als vertegenwoordigers van prooien en tot slot voor de eigen leden, heeft de voorzitter alle mooie woorden laten klinken, volgens het boekje. Maar tegelijkertijd als ervaren bestuurder en jurist in diens eigen deskundigheid en integriteit, nooit een vrouw een centrale rol laten spelen in de besluitvorming. Bij het pensioenfonds probeert de directie actief critici te vervangen door loyalisten.
Tot slot volgt hier het meesterwerk aan ontsnapping en verstikking waarmee aan aandeelhouders, werknemers en het bankierend publiek, de onzin verkocht wordt van ‘ongewenst, maar geen molest’. We leven misschien niet in een puriteins tijdperk, maar op het moment dat een zin met ‘seksueel’ en ‘ongewenst’ voorzien wordt van komma’s en niet van punten, dreigen niet slechts de slachtoffers verstikt te raken, maar het geheel aan vorderingen en beschaving, dat we opgebouwd hebben sinds het tijdperk dat geweld en fysiek overwicht, de man liet heersen over de vrouw.
Het zijn leugens dat ‘alles’ aan een veilige werkomgeving gedaan wordt, als de verantwoordelijke voor seksuele onwenselijkheden, macht en invloed boven de hoofden van slachtoffers kan hangen. Het is onwaar dat ‘alles’ aan een veilige werkomgeving gedaan wordt, als de prooi uitgenodigd wordt aan tafel voor een gesprek met de spin, waarbij anonimiteit en bescherming, waarde verliezen. Het is onjuist dat een president-commissaris wiens termijn is verstreken, die met buitensluiting van het vrouwelijk directielid, naar de Waterkant gaat voor een bespreking, waar de directie voor uitgenodigd wordt, om de spin te beschermen, die verder juridische onjuistheden en misinterpretaties jegens overige raadsleden uit zijn eigen mediabelangen inzet, om nader te vormen, wat men van spin behoort te denken. Het is ongehoord voor een toezichthouder om tegelijkertijd als chief negotiator en ghostwriter op te treden, van degene die hij behoort te controleren en te corrigeren. Maar ‘alles’ aan een veilige werkomgeving doen, vereist dat ook de overige raadsleden openbaar afstand nemen van verklaringen en gedragingen waar zij niet achter staan, zowel van hun collega-raadsleden als van de spin. Het steekt des te meer, dat het enige verrichte onderzoek waarvan de opdracht- en betalingsdetails onduidelijk zijn, met slechts de ‘voorzitter van de Raad van Commissarissen’ gedeeld is.
Maar voor wie de verlamming, verstikking, compleet wil zien ontvouwen, is hier een tijdlijn om rekening mee te houden. Vergeet niet dat slachtoffers die het web reeds verlaten hebben, omdat ze de druk en vernedering niet meer aankunnen, door Raad, Waterstraat, de vakvereniging, de staande magistratuur, volledig buiten beschouwing zijn gelaten, terwijl er een onderzoeksplicht aanwezig was. Alsof gerechtigheid stopt, wanneer de werkrelatie eindigt. Vergeet evenmin, dat de beschuldiging van vernietiging van bewijsmateriaal is ontkend, maar niet de OPDRACHT TOT VERNIETIGING VAN BEWIJSMATERIAAL, die wel degelijk vanuit de second line verstrekt is. Anders gezegd, probeert men nu het niet naleven van de opdracht tot vernietiging te vieren als een correct procedureel verloop, terwijl juist alle intentie en druk tot vernietiging aanwezig was bij degenen die het niet hebben kunnen bewerkstelligen.
Gedragingen die minstens vijf jaren beslaan en minstens vijf potentiële slachtoffers, worden geminimaliseerd, gebagatelliseerd en weggestopt. Inmiddels lopen al sinds minstens mei 2020 concrete klachten, met hard bewijsmateriaal, dat de spin:
Discretie van een relatie, voor beide partners thuis, kan en wil faciliteren;
Vooruitzichten voor carrièregroei voor slachtoffers en anderen, insinueert;
Op de rechtstreekse vraag zich te beheersen, aangeeft ‘’geen beloftes te zullen maken’’.
Binnen grofweg een jaar tijd, de second line instrueert tot vernietiging van bewijsmateriaal. Binnen een jaar daarna, de gehele afdeling die tot correct gedrag aangemaand heeft, is bestraft met pesterijen, ontnemen van bevoegdheden, kritiek welke niets met inhoud te maken heeft, ordinaire verwijten naar de hele overige organisatie toe, waarschuwingen dat eenieder die slachtoffers ondersteunt, geen groei bij de bank tegemoet hoeft te zien en uiteindelijk, een ontslag van een hooggeplaatste functionaris, waar de Arbeidsinspectie bezwaar tegen aangetekend heeft.
Het is een serieuze onwaarheid, dat met de spin ‘geen contact’ zou zijn opgenomen door de autoriteiten. De functionaris in kwestie is net als slachtoffers, hoogst ongebruikelijk, benaderd voor ‘confrontatie’, een rechtsfiguur die in de voorfase van onderzoek geen plaats heeft. Een vergaand bewijs van klassenjustitie enerzijds, vanwege de voorkeursbehandeling van de functionaris. Maar anderzijds een weerlegging, van het ‘geen contact opnemen’ door de autoriteiten.
Tot slot, is bij de tijdlijn van belang, dat inderdaad de spin bij het opbouwen van diens web, gekozen heeft voor een moment van verzoek om onderzoek naar eigen gedragingen, VOORDAT aangiften gedaan werden en eveneens door de Waterkant enorm gefaciliteerd is in de timing, waarop ook door hen navraag gedaan is bij de overige autoriteiten. Men zou verwachten dat proactief en tussentijds door de Waterkant regelmatig om updates verzocht zou worden. Echter reikt klaarblijkelijk het web zo ver, dat de eenmalige navraag en het eenmalig minimaal advies, volstaan voor dit instituut. Hadden wij van doen met eenvoudige criminelen, dan zouden de contacten uit telefoons nagelezen worden, voor onderlinge berichten of gesprekken, tussen de onafhankelijk bedoelde functionarissen, wiens gezamenlijk falen, vrouwen bloot stelt aan een behandeling, die niemand zijn dochter of moeder toe zou wensen.
Echter is het spinnenweb nog van voldoende waarde voor teveel profiteurs, om ‘alles eraan doen om een veiligheid voor iedereen te garanderen’, daadwerkelijk al het denkbare te laten betekenen of zelfs, datgene wat getroost wordt, wanneer de onwenselijkheden door een minder daadkrachtige, minder invloedrijke of minder bruikbare dader, gepleegd zouden zijn.
De spin lacht en pocht inmiddels, tegenover iedereen die het horen wil, over diens eigen onaantastbaarheid, diens relatie met de machthebbers en zelfs met de toezichthouders. En terwijl het moreel ongelijk evident is, vraagt een hele generatie aan mannelijke bankiers en bestuurders zich af, wat er met dit voorbeeld, strategisch allemaal mogelijk is, wanneer zo veel actoren, aanvaarden, faciliteren en profiteren.
INGEZONDEN
