Suriname heeft niet slechts door de drugshandel een slechte naam gekregen in de afgelopen decennia, maar is al enige tijd opgenomen in de schakel van de wapenhandel en mensenhandel. Voor wat betreft de drugshandel, is het voor de bestrijdingsdiensten al geruime tijd duidelijk, hoe die geschiedt en wie er allemaal mee bezig zijn. Ook is het niet onduidelijk, hoe het witwassen vanuit de drugshandel verkregen gelden geschiedt. Geen wonder dat de drugsbestrijdingsdiensten in het buitenland, Suriname scherp in de gaten houden en regelmatig bepaalde lieden aanhouden. Maar Suriname is inmiddels ook zeer interessant gebleken voor internationale criminelen om met mensen te handelen. De goudsector in ons land heeft in de afgelopen decennia, ook zeer veel buitenlanders aangetrokken die veelal op illegale wijze, ons land binnenstromen. Deze lieden die veelal uit Brazilië afkomstig zijn en waar mensenhandelaren grif aan verdienen, worden ons land illegaal binnengebracht. Zijn we de activiteiten van mensenhandelaren in Haïti en Suriname al vergeten? Daar werd toch ook vreselijk aan verdiend door een lokale ondernemer. Overbodig deze gast zijn naam te vermelden. Onze landsgrenzen zijn zeer slecht bewaakt en dat maakt dat buitenlanders en ook landgenoten, al geruime in tijd en wel in georganiseerd verband, mensen illegaal verplaatsen en daarvoor zeer aanzienlijke be-dragen in vreemde valuta vragen. Een niet oud fenomeen betreft de Cubanen, die via ons westelijk gelegen buurland in Suriname arriveren en veelal niet de intentie hebben zich hier te vestigen, maar wel onze republiek misbruiken om verder richting Frans-Guyana en Latijns-Amerika te reizen. Het geld dat in korte tijd hier verdiend wordt, wordt omgezet in dollars of euro’s om door tussenkomst van mensenhandelaren, naar Frans-Guyana en Brazilië te komen. Het zijn dezelfde transporteurs die over boten beschikken, die de mensen verder heen en weer vervoeren. Zo komen met de regelmaat van de klok, illegalen ons land binnen, die als vertrekpunt de Braziliaanse staat Amapa hebben. Via de Oyapockrivier gaat de tocht langs de Frans-Guyanese kust richting ons land. Veelal Brazilianen die in onze goudsector een bestaan zoeken, reizen op deze manier over de Marowijnerivier, waar andere mensenhandelaren ze opvangen en stroomopwaarts richting Lawagebied vervoeren. Een korte stop nabij Albina wordt gemaakt voor de bevoorrading en het inslaan van brandstof, om dan verder naar het zuiden te reizen. Het vermoeden bestaat, dat dezelfde mensenshandelbende die vertakkingen heeft in Amapa en andere delen van Brazilië, goud geld verdient aan deze vorm van misdaad. Overwegend Brazilianen komen zo op illegale wijze ons land binnen en veelal Cubanen en mensen met andere nationaliteiten, gaan dan richting Brazilië en Frans-Guyana. Bij deze mensenshandel is de smokkel van verdovende middelen natuurlijk niet uitgesloten. De Surinaamse regering en haar gewapende armen, zijn hier heel goed van op de hoogte, maar er wordt nauwelijks ingegrepen. Met een beetje inzet en patrouilles op de Marowijnerivier, zou men al heel veel van deze misdadige activiteiten, in de kiem kunnen smoren. Maar uit betrouwbare bron vernemen wij, dat men reeds in de periode van de regering Bouterse, op de hoogte was van deze grootschalige misdaad en er niet werd ingegrepen, omdat enkele hooggeplaatsten ook profiteerden van de zogeheten strijkstok. De huidige regering zal steeds meer de druk vanwege Brazilië en Frans-Guyana gevoelen om in te grijpen tegen de vele illegalen en de mensenshandel, die absoluut niet bedekt optreden. Niet ver van leger en politie in de grensdistricten opereren deze lieden en er wordt niet ingegrepen. Zouden ook hier de belangen groter zijn dan de nationale veiligheid en het onderhouden van goed nabuurschap met de Fransen en Brazilianen? De regering mag dat zelf invullen. Hopelijk grijpt ze nu vaker in, want dit kan helemaal niet en zal ons meer internationale beschuldigingen opleveren.