In de afgelopen week hebben we een interne politieke strijd kunnen proeven in de regeringstop. De ene coalitiepartij tracht de gemeenschap tegemoet te komen door goedkope pakketten aan te bieden, terwijl de andere die gratis verstrekt aan de gemeenschap. Maar één ding hebben wel beide regeringspartijen gemeen, en dat is dat zij flink op de vorige regering hebben afgegeven voor het verstrekken van pakketten. Het waren argumenten waarbij het volk als bedelaar werd gekwalificeerd en wij zelfs als een tweede Venezuela werden gezien. Heden verschilt het niet veel met het vorige regiem. Trouwens, misschien ergens wel, want nu moet SRD 160 neergeteld worden voor een pakket met 16 producten, die de volgende week zullen vervallen.

Dus terwijl je het volk reeds een mes op de keel hebt gehouden door een economie die ondraaglijk is, dan neem je ook nog een loopje met zijn noden. Dan zou je kunnen zeggen, het is een noodpakket, dus het is voor direct gebruik, maar er zitten producten bij waar gezinnen over het algemeen, een tijdje mee voort zouden moeten kunnen. Zo een product is spijsolie, waar een gezin zeker twee maanden mee doet, maar als de spijsolie de volgende maand reeds vervalt, dan heb je de gemeenschap totaal niet geholpen.

Maar om terug te komen op de pakkettendistributie, is met de verdeling of verkoop van pakketten duidelijk aangegeven, dat de situatie niet rooskleurig is en dat dit voor de komende tijd zeker niet beter zal worden. Maar bovenal dat er niet goed wordt gewerkt aan de stabiliteit van de prijzen in de winkels. We merken juist bij de distributie van pakketten dat de regering een sector tracht te beconcurreren, die juist ondersteuning nodig heeft. Het verschil zit er namelijk in, dat indien winkeliers deze producten op de schappen hadden, ze misschien reeds beboet waren.