Met de toename van armoede, zien we dat veel mensen rond het begin van de nieuwe maand, niet uitkomen met hun salaris. Het betekent dat mensen worden gedwongen regelingen te treffen om de maand te overleven. Bij de bank kunnen ze niet terecht, want in de meeste gevallen is het loon dat haast niets voorstelt, reeds bezwaard.

Een ander probleem voor velen is het moeten overleggen van allerhande documenten en dat is voor de kleine man meestal niet mogelijk. Dit is precies waar de geldschieter inkomt en met een simpel onderpand of beslaglegging op de pinpas, al gauw met het gevraagde bedrag komt. De problemen lijken op dat moment te zijn opgelost, maar dit is slechts het begin van meer ellende, gezien de rente moordend is. Bovendien gaan de prijzen van de producten dagelijks omhoog, wat betekent dat je voor de volgende maand economisch nog meer achteruit bent gegaan, maar de schuld moet je betalen en ook nog de rente aflossen.  We merken dat veel mensen daarom hun heil zoeken in een Suribetshop, in de hoop het weinige dat ze overhouden te verdubbelen. Helaas verliest zeker 80 procent al zijn geld en zit dan in nog grotere problemen. Het proces voor nog een simpele lening bij de geldschieter begint dus opnieuw, maar dan misschien met het vervoermiddel als onderpand. Binnen de kortste keren is haast alles verpand, maar daarmee is het probleem nog niet opgelost, want dan krijgen we te maken met een samenleving die probeert te ontkomen aan haast alle problemen en begint aan drugs en alcohol. Vandaar het aantal drugsverslaafden en daklozen in de binnenstad. Indien de regering niet snel inspeelt op deze problematiek, zal deze ergere vormen aannemen.