De Vereniging van Medici Suriname (VMS), heeft met grote bezorgdheid kennisgenomen van de berichten van de NZR en het Diakonessenhuis omtrent de problematiek rond de continuïteit van de zorg in ons land. Het is alom bekend dat er langer dan tien jaar geen investeringen zijn gedaan om de zorg in stand te houden, laat staan om deze verder te ontwikkelen.

Apparatuur is verouderd en werd houtje-touwtje bijeengehouden, improvisatie zijdens de zorgverleners en de ziekenhuismanagers heeft de nodige rek kunnen brengen om nog langer onder die omstandigheden zorg te kunnen blijven leveren.

Maar op een gegeven moment is de rek er helemaal uit.

En dan komt alles tegelijk: personeel dat het niet meer ziet zitten en een beter bestaan elders is gaan zoeken, ook medici, maar ook apparatuur die vervangen moet worden, (ziekenhuis)tarieven die zeer sterk achterhaald zijn (en destijds met subsidie enigszins en kortstondig opgevangen werden), waardoor ook de dagelijkse operationele werkzaamheden niet meer bekostigd kunnen worden, enz. enz.

Het is uiteraard een optelsom van zaken die niet in één keer recht kan worden getrokken, want elke handeling in de zorg kost geld, sommige zelfs heel veel geld. Dat is een geleidelijk proces, er zal een inhaalslag moeten volgen, waarbij er steeds weer nieuwe vervangingsinvesteringen zullen moeten worden gedaan, personeel zal getraind moeten worden en ook beter gehonoreerd moeten worden. Beleidsmakers moeten inzien dat blijven volhouden aan achterhaalde tarieven, juist enorm nadelig is voor de gezondheidszorg op midden en lange termijn. Hier moet heel snel verandering komen en moeten marktconforme tarieven gehanteerd worden om een kwalitatief en kwantitatief goed product (gezondheidszorg) met zijn allen te realiseren.

Wat het er niet gemakkelijker op heeft gemaakt, is de worsteling in de zorg met de pandemie. Wereldwijd heeft deze veel schade aangericht, met name ook in de zorg.

En we zijn daar nog niet doorheen. Ons land heeft daarnaast ook economische problemen, we moeten uit een zeer diep dal zien te klimmen, maar intussen wel ook de zorg zoveel mogelijk in stand zien te houden. Dat laatste kunnen we alleen doen wanneer wij met zijn allen, ook de regering dus, erkennen dat de zorg op de allereerste plaats van de begroting van ons land dient te staan. Als we niet gezond zijn, kunnen we ook niet goed presteren om het land vooruit te brengen.

Dus zal er in dit traject, dat wil; zeggen in het traject om de zorg te kunnen redden, overeind te houden en te kunnen blijven bieden aan elke burger van het land die die zorg nodig heeft, meer geïnvesteerd moeten worden. Financiën zal veel meer geld moeten vrijmaken voor de zorg. En dat zal dienen te gebeuren op basis van een structurele aanpak van de eerste noden, naar prioriteit. Tegelijkertijd zullen we ook meer aandacht moeten schenken aan hoe we gezonder kunnen leven. Een goede, gezonde leefstijl, die met gezonde voeding en veel beweging, gemoeid gaat, zal om te beginnen bij onze jongsten, elke burger bijgebracht dienen te worden.

Daarnaast is verspilling van materialen in de zorg (w.o. medische verbruiksartikelen) en onnodige onderzoeken, maar ook verspilling van energie (gas, stroom en water) en zelfs van voedsel ook een aspect dat zo spoedig mogelijk beperkt dient te worden. We leven niet in een wereld/land van ongekende luxe, en dan nog zou dit een blijvende maatstaf dienen te zijn. Wij, huisartsen en medisch specialisten, willen graag de beste zorg blijven leveren aan de patiënten, en dat doen we soms onder moeilijke omstandigheden, die velen ontgaan. Maar op de overheid willen wij in dit stadium een dringend beroep doen om meer geld voor de zorg vrij te maken en daarmee ook de burger, met name de zieke burger, deze medische hulp niet te onthouden. Daartoe zal de regering om te beginnen meer geld moeten vrijmaken en niet het thans nog povere bedrag dat gemoeid gaat met slechts ca. 4% van het BNP, terwijl in andere -ook niet-westerse- landen dit aanmerkelijk hoger ligt.

Deze erkenning van overheidswege is van essentieel belang indien wij de zorg weer willen herstellen en opkrikken naar tenminste ‘het oude niveau’!

Regering, wij denken mee en ervaren dagelijks de (financiële) problemen in de zorg. Door te beginnen de zorg die plaats in de samenleving te geven die zij nodig heeft en ook verdient. En door die povere 4 procent flink op te krikken naar een acceptabel niveau.