De laatste tijd kom je heel wat vacatures tegen. Frappant genoeg blijven deze maanden open staan. Wat het geheel nog ‘mooier’ maakt, is dat er tegenwoordig niet veel werkervaring vereist is, maar is het vooral de hoogte van het loon, waarnaar gekeken wordt. Niemand wil nog voor bedragen onder de SRD 4000 werken. En dat is wel te begrijpen, gezien de hoge prijzen. Vervoer naar het werk, kost al een fortuin. Dan is het bijvoorbeeld de bus die jou niet minder dan SRD 25 per dag kost of het tanken van jouw vervoer tegen steeds hogere benzineprijzen. Het betalen van maandelijkse lasten, waarbij slechts aan internet SRD 1000  betaald moet worden, om maar om niet te spreken over voeding, waarbij de prijzen in de winkels dagelijks verder stijgen. We hebben dan nog niet eens gesproken over zaken als je eigen onderhoud en het sparen. De laatstgenoemde zaken komen al enige tijd niet meer aan de orde in dit land.

Hoe gemotiveerd komt iemand aan het werk, wanneer die twee dagen na te hebben ontvangen, al geen geld meer heeft. Dan kan men praten over luie Surinamers en dat niemand wil werken, maar niemand wenst nog te doen aan slavenarbeid. Baantjes waarbij je minder dan SRD 4000 verdient, eisen meestal een heleboel uren op, waardoor nog een baan daarnaast doen, in de meeste gevallen niet mogelijk is. Vandaar dat haast elke burger in overheidsdienst wil werken. Die betaalt misschien niet geweldig, maar er is tenminste daarna nog ruimte voor verdere studie of een bijbaantje, waarbij ze dan nog rond kunnen komen. Wanneer de overheid wenst te saneren, moet men al deze zaken meenemen, gezien niemand voor weinig wenst te werken.