Zaken die in de afgelopen jaren ietwat waren afgenomen, zijn nu wederom het dagelijkse beeld geworden. Jongeren die winkeliers overvallen en niet schromen geweld toe te passen. Dat is onder meer het beeld van onze hedendaagse maatschappij. De situatie lijkt nu zelfs uit de hand te lopen, als zij niet schromen te moorden. Ook het aantal verkrachtingen blijkt sterk te zijn toegenomen. Of het nu gaat om een misdrijf dat gepaard gaat met roof of een waarbij de dader in beschonken toestand, naakt het huis van het slachtoffer binnendringt, de toestand is zeer ernstig. Om maar niet te praten over grote geldbedragen die werknemers verduisteren van hun werkgever. Dit zijn geen nieuwe ontwikkelingen. In het verleden kwamen ze ook voor, maar niet in deze mate.

Dit zijn de uitspattingen die je krijgt wanneer de economie aan het verslechteren is en jongeren geen hoop meer hebben op een rooskleurige toekomst. Wanneer gezinnen van de zeven dagen in een week slechts van vier verzekerd zijn van voeding en wanneer ouders de wanhoop nabij zijn, ondanks hun extra baan. Dit zal het beeld nog langer zijn wanneer de Surinaamse munt meer waarde verliest en de prijzen in de winkels alles behalve omlaag gaan. Het sociaaleconomisch fundament is intussen stukgeslagen en botsingen tussen burger en politie zullen alleen maar toenemen. Maar ook het geweld tussen burgers onderling zal niet uitblijven.

Dit is het gevolg wanneer politieke leiders te veel denken aan eigen belangen en die van vrienden. Echter moet niet vergeten worden, dat a no a sem day die wiri fadon a watra e pori. Het volk registreert hun handel en wandel en zal zich tegen hen keren. Wij hopen niet dat er doden zullen vallen zoals in het buitenland, maar de onrust hoeft niet ver van de deur te zijn.