We zijn voor het einde van het jaar door de regering blij gemaakt met een dode mus, toen werd aangekondigd dat in aanloop naar het einde van het jaar, er een ‘Operatie Veilig Suriname’ zou worden opgestart, om zo de stijgende criminaliteit terug te dringen. Deze operatie werd onder meer op de borden van de ministers van Justitie en Politie en Defensie gelegd. De verwachtingen over deze operatie waren dan ook hooggespannen bij velen in de gemeenschap, maar zeker niet bij ingewijden die vooraf wisten, dat er meestal voor deze zogeheten operaties een heleboel poeha wordt gemaakt, maar uiteindelijk er nauwelijks iets van de grond komt, omdat heel wat logistieke zaken niet goed of helemaal niet geregeld zijn. Keerpunt heeft in de afgelopen decennia meegemaakt hoeveel er wel of niet van de grond komt, wanneer het om dergelijke veiligheidsoperaties gaat. De voormelde ministeries behoeven dan extra middelen en manschappen om los van het reguliere werk, een dergelijke operatie aan te vangen en juist te doen verlopen. Een goede coördinatie tussen de verschillende gewapende machten is een vereiste en daarbij wordt er nog vaak genoeg langs elkaar heen gewerkt en verloopt het geheel stroef. Reeds in het prille begin en zeker voordat er over een dergelijke operatie wordt gerept en in de publiciteit gebracht, moet vastgesteld worden, hoeveel geld ermee gemoeid gaat en welke eenheden over de middelen en wel in voldoende mate zullen kunnen beschikken. Het heeft helemaal geen zin om hoog van de toren te blazen dat een dergelijke veiligheidsoperatie op komst is, als je op Justitie en Politie en Defensie, nog geen cent hebt gezien en ook nog helemaal niet zeker weet of de middelen door Financiën ter beschikking worden gesteld.

Bij een dergelijke operatie die minimaal twee weken moet duren, moeten er voor voldoende voertuigen, manschappen, voeding en natuurlijk de overuren of toelagen, worden vrijgemaakt. Zolang dat niet in kannen en kruiken is, heeft het helemaal geen zin over een veiligheidsoperatie te praten, laat staan haar aan te kondigen, en dat is nu precies gebeurd in de maand december.

De gemeenschap is blij gemaakt met een dode mus en moest met lede ogen toekijken, hoe de criminaliteit verder steeg. Roofovervallen in supermarkten, woningen en op straat bij klaarlichte dag, konden gemeld worden. Ook beelden circuleerden via sociale media over deze misdrijven en waar waren de veiligheidstroepen? In geen velden of wegen te bekennen. Burgers die assistentie van de politie nodig hadden, werd doodgewoon gezegd dat het laatste transportmiddel was uitgevallen.

Zelfs bij een groot politiebureau werd gemeld, dat er nog maar één voertuig reed en dat men daarom rustig op zijn of haar beurt moest wachten. ‘Operatie Veilig Suriname’, was daarom vanaf het prille begin mislukt. De vraag die ook gesteld mag worden, is hoe het kan dat binnen een periode van nog geen twee jaar, een groot aantal voertuigen die kort voor de verkiezingen ten bate van de politie werden aangeschaft, het nu reeds begeven hebben?  Heeft naar verluidt alles te maken met deugdelijkheid, die in dezen ver te zoeken is. En terwijl we lekker hebben zitten babbelen over veiligheidsoperaties, lachen de criminelen in hun vuistje en hebben goed in de gaten dat de opsporingsunits in veel opzichten machteloos staan, omdat ze de benodigde middelen niet of nauwelijks ter beschikking hebben of krijgen. En zolang we niet in staat zijn de criminaliteit een hak te zetten, moet het ons niet vreemd voorkomen dat investeerders zowel lokaal als extern, de kat uit de boom kijken en nog niet inkomen met hun kapitaal.

We hebben een enorm veiligheidsvraagstuk dat inherent is aan de heersende crisis en daarom zijn we verplicht het aan te pakken. Keerpunt hoopt dat de regering dat goed inziet.