De kogel is door de kerk, het  Internationaal Monetair Fonds, IMF, heeft na maanden van onderhandelingen met onze regering besloten, Suriname een Extended Fund Facility van  690 miljoen dollar aan  betalingsbalanssteun, lopende  over een periode van 3 jaar, ter beschikking te stellen. Het is de bedoeling dat met goedkeuring van het IMF-bestuur, binnen een week de eerste trache, groot 57 miljoen dollar, op de rekening van de Centrale Bank van Suriname zal worden overgemaakt.

Eerder werd door Suriname, een ‘staff level’ overeenkomst met het IMF getekend. Tot de Extended Fund Facility met het IMF kwam het echter niet direct, omdat Suriname’s grootste bilaterale schuldeisers China en India, weigerden mee te gaan met de eis van het IMF onder aanvoering van de Verenigde Staten, een schuldherschikking voor Suriname te accorderen, conform de procedures van het IMF. China vond dat een door hem voorgestelde garantiestelling  voor herschikking van de Surinaamse schuld als voldoende moest worden geacht.  Door de opstelling van voornamelijk China, ontstond er een maandenlange impasse die ertoe heeft geleid, dat het nog door te voeren herstelplan  van onze regering, ernstige vertraging opliep en de financiële en economische druk toenamen. Er is inmiddels een oplossing gevonden voor de stellingname van China en India, waardoor de Extended Fund Facility van het IMF, van de grond heeft kunnen komen. Suriname krijgt nu de gewenste betalingsbalanssteun die het in staat zal stellen bepaalde dringende betalingen in vreemde valuta te doen. Bepaalde dringende buitenlandse belastingsverplichtingen kunnen nu voldaan worden.  Het IMF is wel een instelling die bepaalde zeer stringente voorwaarden stelt, alvorens tot financiële steun over te gaan.

Het zogeheten “Herstelplan” van de overheid  heeft daar dan ook alles mee te maken. Men mag gerust stellen, dat het herstelplan  veel gelijkenissen vertoont met  het Structureel  Aanpassingsprogramma, SAP, dat wij tijdens de regering van het Nieuw Front, hebben gekend. De voorwaarden gesteld door het IMF zijn hard en ingrijpend, en zullen zeker zware onprettige verdere gevolgen hebben voor deze samenleving. Er zullen meer overheidssubsidies worden afgebouwd op essentiële zaken en die maatregelen zullen een nog zwaardere wissel trekken op het bestedingsvermogen van de algehele samenleving.  We willen niet de doemdenkers uithangen met betrekking tot de uitvoering van het herstelplan en zijn gevolgen, maar willen er wel op wijzen, dat de overheid zeker een goed werkend sociaal vangnet voor de sociaal zwakkeren, dient te implementeren. Deze groep in onze gemeenschap is financieel en sociaal al dusdanig gemarginaliseerd, dat zonder ondersteuning van overheidswege, men veel erger zal verarmen en dat kan tot sociale onrust leiden.  Het is dan ook goed af te wachten, wat de overheid zal doen om de sociaal zwakkeren een helpende hand te bieden in deze moeilijke tijd.