De schuld van de Staat aan de oliebedrijven, te weten SOL, Rubis en Gow2 loopt al geruime tijd op en ligt momenteel boven de SRD 400,- miljoen. Er spelen verschillende factoren hier die buiten de invloed zijn van de huidige regering. Om even goed uit te leggen, is de schuld van de Staat aan de oliebedrijven nooit optimaal betaald, er stond altijd wel een rekening open. Zoals we weten leende de welbekende statisticus op Financiën steeds weer geld, om dit soort schulden deels te voldoen, zodat die nog net kon voorzien in de behoefte van de samenleving en dat er geen schaarste ontstond. Nu speelt de olieprijs en de government take ook een grote rol in deze situatie, waarbij de internationale prijs voor brandstof per barrel behoorlijk is gestegen. Zet al deze zaken op een rij dan begrijp je waarom de schuld van de Staat zo enorm is bij de oliebedrijven en dat die niet binnen de kortste keren, terugbetaald kan worden. Dit zelfde fenomeen herkennen we in de periode 1996-2000, toen er sprake was van een totale ontwrichting op diverse gebieden. De Wet op de Staatsschuld werd onder de regering Venetiaan-Ajodhia in 2002 in het leven geroepen, om de samenleving te beschermen tegen politieke misdadigers, zonder enig macro-economisch inzicht. Helaas kwamen precies dit soort misdadigers wederom aan de macht in 2010 en daarom zitten wij anno 2021 weer in hetzelfde schuitje. Het volk dat in 2010 dacht, dat zij een stabiele munt had vanwege de monetaire reserves van de Centrale Bank, had niet door, dat het weer terug zou komen in een situatie zoals die voor de regering Venetiaan. Dit komt omdat men in dit land te snel vergeet en ook vanwege het feit, dat de jeugd niet goed weet hoe de geschiedenis eruit ziet. Want als je je geschiedenis kent, zal je minder snel zwichten voor de leugens die voortvloeien uit “leiders” die duidelijk hun ware aard hebben getoond tijdens hun zittingsperioden. Helaas stemde het volk in 2010 alle zekerheid van goed bestuur, goed beleid en dat niemand aan onze kasreserve kon komen, weg. In 2010 kwam er een nieuwe regering, waarbij de wet in januari 2011 werd gewijzigd. Toen begon men te torren aan een goede wet die het land acht jaar lang had beschermd. De wet op de staatsschuld werd daarna wederom gewijzigd in april 2016, februari 2017 en in november 2019 waarbij essentiële bepalingen voor de instandhouding en bescherming, eruit werden gehaald. Hierdoor kon de regering vrij omgaan met de middelen en kon de toenmalige minister op Financiën, op zoek gaan naar middelen, omdat de eigen verdiencapaciteit al gestorven was. De wrange vruchten die wij nu als samenleving plukken, betreffen zeker een grijs afgedraaid cassettebandje, maar het is wel nog steeds de waarheid en wij moeten begrijpen, dat dit pas het begin is van het herstel van alle negatieve zaken, die zich al tien jaar lang hebben afgespeeld.