Enkele jaren terug kon zeker het overgrote deel van de gemeenschap het met de maandelijkse verdiensten redden tot den 25ste van de maand. Intussen is dit allang niet meer zo, en halen velen niet eens de tiende van de maand met hun geld. De meesten zitten reeds aan de start van de nieuwe maand, met de handen in het haar. Dit ten gevolge van de vele verhogingen die zijn doorgevoerd laatstaan die nog zullen komen. Ai baya! Dit heeft het volk niet zien aankomen en zeker niet op deze manier. Steeds weer wordt er een loopje genomen met ons. Weet je nog dat er beloofd werd dat voor de komende maanden er geen verhogingen zouden worden doorgevoerd. Wel precies daar zijn wij als gemeenschap weer verkeerd ingelicht, want binnen de kortste keren gingen de tarieven van nutsvoorzieningen, internet en niet te vergeten de winkelprijzen omhoog.

Hoe ga je nu nog gemotiveerd aan het werk? Of zou de vraag moeten zijn, hoe gaan mensen na de tiende van de maand nog aan het werk? De mensen met een extraatje maken woekerwinsten met het verstrekken van leningen. Maar ook de teruggave inclusief winst van hun geld is tegenwoordig niet meer gegarandeerd, daar men allerlei listen bedenkt, de schulden niet te betalen. De aangiften en slachtpartijen van de afgelopen perioden, spreken boekdelen. Maar het is duidelijk, dat het volk allang niet meer leeft van zijn salaris, maar van leningen.

Om momenteel helemaal niet meer te praten over de lege leslokalen na den tiende van de maand, omdat leerlingen geen busgeld meer van de ouders kunnen krijgen. Ouders no man broko isri nanga anu, zou men zeggen. Of verwacht men dat ze nu gaan stelen? Alsof het niet zwaar genoeg is en een grote uitdaging om voeding voor de hele maand op tafel te zetten. Dit had niemand zien aankomen, zelf onze welke bekende octopus niet.