Binnenkort zullen zo’n 150 vergunningen worden verstrekt aan Guyanese vissers die het afgelopen decennium exorbitante prijzen hebben betaald voor de verhuur van vergunningen om hun handel in de wateren van Suriname uit te oefenen. De vergunningen worden aan booteigenaren gegeven voor een bedrag van 500 SRD per jaar. In het verleden hebben de vissers maar liefst USD 4000 betaald om een vergunning te huren van een Surinamer zodat ze kunnen vissen. Naast deze hoge kosten, worden de vissers soms gedwongen om het grootste deel van hun vangst tegen goedkope tarieven af te staan aan de persoon op wiens vergunning wordt gevist. De Upper Corentyne Fishermen Co-op Society (UCFCS) heeft sindsdien president Irfaan Ali en vicepresident, Bharrat Jagdeo, geprezen voor hun rol bij het veiligstellen van de nieuwe regeling. In een recent gesprek met de Guyana Chronicle verklaarde de voorzitter van het genootschap, Pameshwar Jainarine, dat de boten die opereren vanuit de Nummer 66 Visserij en het Nummer 65 Visserijcomplex, vaak in de wateren van Suriname opereren. ‘’Als ze niet in het bezit zijn van de vereiste vergunning, worden ze vastgehouden en hun vangst in beslag genomen’’, zei hij. Volgens Jainarine zouden de vissers gewoonlijk boetes moeten betalen die variëren van USD 10.000 tot USD 12.000.
Hij vertelde dat gezien de omstandigheden, de vissers en Surinamers tot een overeenkomst zijn gekomen waarbij laatstgenoemden vergunningen zouden verhuren aan Guyanese booteigenaren onder het mom dat zij (de Surinamers) eigenaar zijn van schepen en een Guyanese bemanning in dienst hebben. Deze regeling bestaat al zo’n 17 jaar.
De voorzitter legt uit dat als er zich een incident voordoet, de vergunninghouder degene is die de melding moet doen, maar dat die soms niet in de buurt is of over de nodige financiën beschikt. Hij zei dat met deze nieuwe regeling, Guyanese vissers en booteigenaren zich nu vrij kunnen bewegen en alle hulp kunnen vragen die ze nodig hebben van de Surinaamse autoriteiten zonder tussenkomst van anderen. Over hoe de nieuwe regeling tot stand gekomen is, verklaarde hij dat de UCFCS had besloten een delegatie te vormen om president Ali te ontmoeten. Hij zei dat ze merkten dat de twee regeringen samenwerkten aan grote projecten, waaronder de voorgestelde brug tussen Guyana en Suriname, en daarop besloot te proberen vergunningen te krijgen voor 50 boten.
“We vormden een delegatie en gingen naar president Ali en toen we aankwamen, vroegen we om 50 vergunningen, maar hij vroeg hoeveel boten we bij de coöperatie hebben en we zeiden dat er 146 zijn. We zeiden dat we niet zeker wisten of we de vergunningen kregen, omdat we het al heel lang probeerden. Uiteindelijk mochten vergunningen voor 150 boten aanvragen en die zijn verleend”, zei hij. Jainarine voegde eraan toe: “We zijn zo blij en opgelucht omdat dit ons leven zoveel gemakkelijker en beter zal maken.”
In een gezamenlijke persconferentie met de Surinaamse president Chandrikapersad Santokhi in augustus kondigde president Ali aan dat de twee landen zullen werken aan de afgifte van de vergunningen tegen januari 2022, aangezien dat de periode is waarin ze gewoonlijk worden verleend.
Deze aankondiging werd enthousiast ontvangen door de Guyanese vissers. De leden van de oppositiepartij in Suriname, waren niet zo enthousiast, zij waren van mening dat dit Suriname niet ten goede komt. Jainarine benadrukte tijdens het interview dat het verlenen van een vergunning aan een Guyanees geen invloed zal hebben op het aantal boten dat in de economische zone van de Nederlandse natie vist, aangezien de Surinaamse staatsburgers die de vergunningen huurden, niet de eigenaren zijn van vissersboten.
‘’Ze zijn niet de eigenaar van de boten. Het zijn onze boten die ze nemen en gebruiken om de vergunningen te krijgen en ze vragen ons geld om de vergunning te huren. Als ze inspectie hebben, zeggen ze dat de boten in zee zijn en ze laten ons weten wanneer we aanwezig moeten zijn, zodat we de boten kunnen brengen en laten keuren. Ze vertellen de autoriteiten dat de boten van hen zijn en dat wij het voor hen exploiteren, zodat zij de vergunning krijgen. Dit heeft geen invloed op het quotum in Suriname, omdat het hetzelfde aantal boten is. Het enige verschil is dat de rechtmatige eigenaar van de boot nu zijn vaarbewijs zal halen”, zei Jainarine.
De UCFCS wil dat hun leden zich strikt houden aan de regels waaronder de licenties worden afgegeven.
VEILIGER
Ondertussen zei een booteigenaar, Sachin Ramrattan, dat het besluit om de vergunning aan Guyanezen te verlenen de spanning heeft weggenomen die ze al zoveel jaren hebben doorstaan. Hij merkte op dat het vissen in de wateren van Suriname nu veiliger zal zijn. “Het is USD 3000 en meer; dat moeten we rechtstreeks uit onze zak betalen. Wat er ook gebeurt, we moeten het geld vinden en het is contant geld. Er gaat niets boven een overeenkomst om aan het begin van het jaar te werken en te betalen; dat geld moet je zien te vinden. Dus het is de afgelopen jaren zo moeilijk geweest. Het zou een groot gemak zijn als dit eenmaal doorkomt, omdat het veel goedkoper zal zijn en ons zal helpen’’, zei Ramrattan, die vijf vissersboten exploiteert.
Hij voegde eraan toe dat hij hoopt dat in de toekomst het aantal verleende vergunningen kan worden verhoogd, zodat andere vissers uit andere havens in de regio hiervan kunnen profiteren. “De boten van coöperatie Nummer 66 zijn het meest getroffen, want zodra we buiten ons gebied komen, komen we in Surinaams water. Zoals het er nu uitziet, hebben sommige mensen die de vergunning willen, nog nooit eerder in Suriname gewerkt. Het is dus een zeer zorgwekkende situatie”, zei hij.
Een andere booteigenaar, die zichzelf identificeerde als Roypen Mootain, zei dat hij dertien boten bezit en al zevenentwintig jaar de Surinaamse route bevaart. Hij verklaarde dat de afgifte van de vergunning niet alleen de booteigenaren ten goede zal komen, maar ook zal doorsijpelen naar iedereen in de visserijsector, vooral de vissers die zich nu kunnen verheugen op betere lonen.
