De vraag of Suriname deel uitmaakt van de ring binnen de grensoverschrijdende drugscriminaliteit, hoeft eigenlijk niet meer beantwoord te worden. Dat weten we eigenlijk al vanaf de jaren tachtig, toen het narco-militarisme het hier voor het zeggen had. We memoreren de vele landingen in het Tibitigebied en ook in het oosten van ons land aan het einde van de jaren tachtig en begin negentig.

Daar is nimmer een eind aan gekomen, er is nu zelfs sprake van een intensivering en institutionalisering van deze vorm van zware criminaliteit met tal van vertakkingen binnen de publieke sector. De laatste maanden zijn we met zijn allen nog meer met de neus op de feiten gedrukt, dat we hier te maken hebben met een ernstig probleem met internationale nadelige gevolgen voor ons land. De vele onderscheppingen van cocaïne in de Dr. Jules Sedney Haven, de grote onderscheppingen van drugsladingen aangevoerd met kleine vliegtuigen in ons binnenland: Tafelberg, Goliath, Kaaimangrasi, Afobakaweg enz. en ook de onderscheppingen in West-Europese staten van duizenden kilo’s cocaïne tussen scheepsladingen ingeladen in Suriname, hebben gemaakt dat men ons al geruime tijd neerzet als drugshol. We zullen ons over enige tijd moeten verantwoorden tegenover de Caribbean Financial Action Task Force, CFATF, en kunnen aantonen, dat we geen witwasactiviteiten uitvoeren en niet aan de financiering van terrorisme doen uit misdadig verkregen fondsen.

Aan het CFATF moet een gedegen rapport, voortgevloeid uit het National Risk Assesment, NRA, onderzoek worden gepresenteerd. Laten we hopen dat we bij het CFATF een goede of acceptabele beurt maken, want anders ziet het er niet goed uit voor Suriname. De regering weet heel goed wat voor consequenties een slechte beurt bij deze instantie zal inhouden. Ook voor het bankwezen zal dat niet goed zijn, een slechte en of onacceptabele presentatie. Maar er zijn lieden in dit land en ook in zeer hoge regionen binnen de publieke sector die zich met misdadigheid bezighouden en vermoedelijk te pover ontwikkeld zijn om te begrijpen, wat dit land allemaal te wachten staat als we onvermoeid doorgaan met op grote schaal cocaïne te smokkelen en drugsgelden wit te wassen. Dat we zware misdadige connecties onderhouden en steeds meer met de nek worden aangekeken, is een vaststaand feit. Kleine drugsvliegtuigen die voortdurend ons luchtruim schenden en hier cocaïne droppen, blijven niet onopgemerkt in het buitenland. Gisteren kon nog worden gemeld dat de Braziliaanse luchtmacht een Cessna in Mato Grosso na waarschuwingssalvo’s te hebben gelost, tot landen heeft moeten dwingen nabij de grens met Bolivia. Na de noodlanding werd in het toestel 295 kilo cocaïne aangetroffen. De piloot werd later door de Federale Politie van Mato Grosso aangehouden. Een Braziliaans medium meldde vervolgens, dat uit het onderzoek van de federale politie is gebleken, dat de Cessna 172 Skyhawk kort daarvoor ook in Suriname een illegale landing had gemaakt. Vermoedelijk ook om een cocaïnelading af te zetten. Vermeld dient te worden dat alle toestellen die recentelijk in ons land zijn onderschept, een Braziliaanse registratie hadden. Dit geeft aan, dat de drugscriminelen hier zeer nauwe banden onderhouden met die uit ons buurland. Beseffen de drugscriminelen hier wel, hoe geavanceerd men in het buitenland is en hoe al deze kleine vliegtuigen met satellieten met het meeste gemak kunnen worden gevolgd? Beseffen de simpele geesten niet, dat men de coördinaten van illegale landingsbanen in het buitenland al geruime tijd in kaart heeft gebracht en precies weet wanneer er geland wordt? Men weet ook precies wie de hoge pieten in dit land zijn die drugsaffiliaties onderhouden en ook participeren in deze vorm van misdaad. Men weet ook lokaal en in het buitenland, wie de narco-rechercheurs van het KPS terugfluit, wanneer die tot aanhoudingen willen overgaan. Dit gebeurt allemaal, omdat de affiliaties met de misdaad onmiskenbaar duidelijk en bekend zijn, zowel hier als extern. Wanneer dat steeds duidelijker wordt, moet het velen niet vreemd voorkomen, dat de investeerders in het buitenland, hun neus voor dit land ophalen. Ook is het in het buitenland bekend, wie nu wel of niet door Interpol worden gezocht uit dit land en vooral degenen die zich met de grensoverschrijdende misdaad bezighielden en nog steeds nadrukkelijk bezighouden. Al deze lieden moeten beseffen, dat er voor alles een begin en eind is, vraag het maar aan de nabestaanden van Escobar en de familieleden van Guzman, die thans veilig opgeborgen zit in een maximum security prison in de VS. Maar zolang we zo nadrukkelijk en intensief blijven ronddraaien in de ring van de zware misdaad, zullen de zo gewenste investeringen van lokalen en externe kapitaalkrachtigen nog enige tijd op zich laten wachten.